Ο Γιάννης Αϊβάζης είναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής και αθλητής του χάντμπολ. Φοίτησε στην Ανώτατη δραματική σχολή Διομήδη Φωτιάδη. Τον γνωρίσαμε στο σήριαλ «Κόκκινο Δωμάτιο» του Αλέξανδρου Ρήγα το 2003 και στη συνέχεια ακολούθησαν πρωταγωνιστικές εμφανίσεις στα σήριαλ: 50-50, Λόλα, Φάρος, Αληθινοί Έρωτες, 7 Θανάσιμες πεθερές κ.ά., και κινηματογραφικά στο «ουζερί Τσιτσάνης» όπως και σε διεθνείς παραγωγές, όπως το «lullaby», σε σκηνοθεσία Erwin Lee.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες θεατρικές παραστάσεις όπως «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» σε σκηνοθεσία του Νίκου Μπουσδούκου, «Το επάγγελμα της κυρίας Ουόρεν» κ.ά. Στο θέατρο πέραν της παρουσίας του ως ηθοποιός έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία παραστάσεων.
Ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα ώστε να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη ;
Το συγκεκριμένο θέμα είναι λιγάκι περίπλοκο. Δεν ήθελα από μικρός να ασχοληθώ με την υποκριτική όπως πολλοί ηθοποιοί. Η αγάπη μου για το θέατρο ξεκίνησε σε ηλικία 15 ετών. Εκείνη την εποχή τύχαινε ναι έχω δική μου εκπομπή σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό στο φλάι 100,4. Στον οποίο δεν ήθελα να είναι μια απλή ραδιοφωνική εκπομπή μόνο με μουσική οπότε την εμπλούτισα με θέατρο. Εκεί κόλλησα το μικρόβιο, ξεκίνησα να βλέπω παραστάσεις και να αγαπώ όλο και περισσότερο το θέατρο ώσπου εν τέλη μετά από μεγάλο κόπο τα κατάφερα.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που να έχεις αγαπήσει περισσότερο από τους άλλους είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο είτε στην τηλεόραση ;
Υπάρχουν πάρα πολλοί ρόλοι που με εξιτάρουν και θα ήθελα να κάνω. Στη μέχρι τώρα καριέρα μου αυτά τα 23 χρόνια ότι έχω κάνει το έχω αγαπήσει ιδιαίτερα γιατί το έχω φτιάξει εγώ. Προφανώς το ρόλο στον δίνει ο σεναριογράφος ή ο συγγραφέας, Αλλά τους ρόλους τους φτιάχνουμε μόνοι μας. Υπάρχουν πάρα πολλοί ρόλοι που τους έχω ξεχωρίσει, από σίριαλ που τα έχει αγαπήσει ο κόσμος όπως από το «Φάρο» μέχρι το «50-50» ή το κόκκινο δωμάτιο μέχρι και πιο βαθύ χαρακτήρες όπως ένα ρόλο που υποδύθηκα σε κάποια αυτοτελή επεισόδια από αληθινές ιστορίες που εκεί ξεκίνησα να μπαίνω σε ένα άλλο μονοπάτιι. Τον ρόλο τον φτιάχνεις εσυ και ανάλογα πως σε επηρεάζει τόσο περισσότερο αρχίζεις να τον αγαπάς.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει στη καριέρα σου;
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι η μόνη πρόκληση που έχεις να αντιμετωπίσεις είναι ο ίδιος ο εαυτός απέναντι σε αυτό που φτιάχνεται απέναντι στον κόσμο. Δηλαδή στο να σε αγαπήσουν. Όταν στα 12 εκατομμύρια στην Ελλάδα σε ξέρουν τα 8 εκατομμύρια είναι μια πρόκληση όπως και μια πρόκληση είναι το να μπορείς να συνυπάρξεις με ανθρώπους οι οποίοι δημιουργούν ένα πάρα πολύ μεγάλο αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι σε σένα ενώ δεν έχετε τους ίδιους στόχους και εκεί θα πρέπει να θέσεις και να δεις τον εαυτό σου λίγο διαφορετικά μέσα στο κοινό.
Ακολουθείς κάποια φιλοσοφία για να συνεργαστείς με κάποιον;
Ναι. Η πρώτη προϋπόθεση είναι να είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω διαβάσει και με τον ρόλο τον οποίο θέλω να ενσαρκώσω σε δεύτερη μοίρα έρχεται με το ποιους θα συνεργαστώ γιατί το πιο λογικό είναι ότι όλοι μας θέλουμε να εργαζόμαστε σε ένα περιβάλλον το οποία μας αρέσει και μας εμπνέει. Τέλος αρκετά μετά έρχεται το οικονομικό κομμάτι και ό τι άλλο συνεπάγεται.
Υπάρχει κάτι το οποίο θεωρείς ότι έχει στιγματίσει την καριέρα σου;
Οι καριέρες φτιάχνονται με τα “όχι” και όχι με τα “ναι”. Αλλά από τη στιγμή που θα πεις ένα ναι είσαι υπεύθυνος γενικά για το πώς θα το διαχειριστείς. Θεωρώ ότι σε όλες τις προκλήσεις που έχω δεχτεί μέχρι τώρα έχω ανταπεξέλθει καλά. Υπήρξαν φορές που έπρεπε να πάρω κάποιες αποφάσεις σε πράγματα τα οποία ήταν αντίθετα από τις δικές μου πεποιθήσεις παραδείγματος χάρη στο να συμμετέχω σε ένα παιχνίδι το σαρβάιαλ το 2018, θέλω να το ξεχάσω γιατί έγιναν όλα πολύ γρήγορα.
Θα σε δούμε κάπου τη νέα σεζόν;
Έχω αρκετές προτάσεις και συζητάω πράγματα αν υπάρξει κάτι το οποίο θα με εξιτάρει πολύ θα πω το ναι.
Σύμφωνα με όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια θεωρείτε πως υπάρχουν ακόμα κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο της υποκριτικής ή έχει αλλάξει κάτι;
Είναι μερικά πράγματα που δεν θα αλλάξουν ποτέ. Προσωπικά λέω ότι οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά είτε σεξουαλική είτε ακόμα και εργασιακή είναι καταδικαστέα. Η αλήθεια είναι όμως ότι εφόσον ανοίγεις τον ασκό του αιόλου θα πρέπει να το πας μέχρι το τέλος Και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στην Ελλάδα δυστυχώς. Όχι μόνο στο χώρο της υποκριτικής υπάρχουν και άλλοι χώροι που ακόμα δεν έχει ακουστεί τίποτα. Είναι ένα πράγμα δυστυχώς που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, είναι ένα πράγμα που πολλοί φοβούνται να το ακουμπήσουν γιατί πάει πάρα πολύ βαθιά.
Ποια είναι η συμβουλή που θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;
«Η τέχνη μιμείται τη ζωή και η ζωή την τέχνη» Αυτός είναι ο βασικός κανόνας της υποκριτικής. Έχουμε ξεχάσει πολλά πράγματα γενικά και αυτό που έχουμε ξεχάσει σαν άνθρωποι είναι να αναπνέουμε, να κοιτάζουμε. Η υποκριτική ουσιαστικά μιμείται τη ζωή. Για να μπορέσει να γίνει κάποιος καλός ηθοποιός θα πρέπει να μάθει να τα ενεργοποιεί όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι στη ζωή που δεν μπορούμε να το κάνουμε αν αγαπάμε κάτι και αν θέλουμε κάτι οποιαδήποτε δυσκολία και αν έχουμε στη ζωή μας μπορούμε να τα καταφέρουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά ηθοποιοί που κάνουν 2 και 3 δουλειές για να ζήσουν. Είναι ένα επάγγελμα που θέλει υπομονή και επιμονή ειδικά στην Ελλάδα. Αν αγαπάς κάτι κάνε το δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε.
