Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης μίλησε στον Νικήτα Λαδόπουλο, για τα μελλοντικά σχέδια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το κίνητρο του ώστε να γίνει επαγγελματίας αθλητής, αλλά και τα ψυχικά αποθέματα που χρειάστηκε για να τα καταφέρει.
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι έλληνας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Είναι εικοσιτριών ετών και αγωνίζεται ως εξτρέμ στην Βάιλε Μπόλντκλουμπ, η οποία βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία Δανίας. Ο έλληνας επιθετικός έχει κατακτήσει με την προηγούμενη το πρωτάθλημα της δεύτερης εθνικής Δανίας, το οποίο είναι μέχρι στιγμής και το μόνο του τρόπαιο. Στο παρελθόν ο Εμμανουιλίδης έχει αγωνιστεί σε δυο ελληνικούς συλλόγους της Σούπερ Λιγκ, τον Παναθηναϊκό και τον Πανιώνιο, αλλά και στην Φορτούνα Σιτάρντ της Ερεντιβίζε.
Ποιος είν αι ο λόγος που επέλεξες να αγωνίζεσαι σε ομάδα του εξωτερικού και όχι στην Ελλάδα;
“Επέλεξα εξωτερικό, διότι οι συνθήκες όσον αναφορά το άθλημα είναι πιο υγιής και υπάρχει αρκετή οργάνωση. Οι εγκαταστάσεις , το πρωτάθλημα και οι προοπτικές είναι θεωρώ σε πολύ καλύτερο επίπεδο από ότι στην Ελλάδα.”
Ποια είναι τα σχέδια για την καριέρα σου στο μέλλον;
“Όσον αναφορά το μέλλον θέλω πρώτα απ όλα να έχω υγεία και να πραγματοποιήσω πολύ καλές σεζόν βοηθώντας την ομάδα μου.”
Ποιο είναι το όνειρο σου ως ποδοσφαιριστής, τι θα ήθελες να έχεις καταφέρει μέχρι να τελειώσεις την καριέρα σου;
“Όνειρο μου σαν ποδοσφαιριστής είναι να καταφέρω να παίξω για αρκετά χρόνια στα τοπ 5 πρωταθλήματα του κόσμου.”
Τι ήταν αυτό που αποτέλεσε κίνητρο ώστε να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;
“Κίνητρο μου να για να αρχίσω και να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο, ήταν η αγάπη μου για το άθλημα, αλλά και οι θυσίες που έκανε ο πατέρας μου ώστε να με βοηθήσει να φτάσω ως εδώ. Αυτά μου δίνουν δύναμη και συνεχίζω να αγωνίζομαι.”
Τι θυσίες χρειάστηκε να κανείς ώστε να ακολουθήσεις την καριέρα του αθλητή ;
“Οι θυσίες που έκανα ήταν πάρα πολλές .Δεκαπέντε χρόνων αναγκάστηκα να αφήσω το σχολείο, το σπίτι μου και τους φίλους που είχα κάνει τόσα χρόνια για να πάω στην Αθήνα και να ξεκινήσω απο την αρχή. Μετά ήταν η ζωή που έκανα και το πως πρόσεχα το σώμα μου. Επίσης, για εμένα τουλάχιστον χρειάστηκε τεράστια ψυχική και πνευματική δύναμη για να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ, διότι στα δεκαέξι μου έχασα τη μητέρα μου. Αυτή είναι ο λόγος που συνεχίζω να παίζω. Για να τη κάνω περήφανη.”
Πως αντιμετώπισες τους τραυματισμούς σου; Επηρέασαν σημαντικά την απόδοση σου μετά την αποκατάσταση; Πως σε επηρέασαν ψυχολογικά ;
“Για έμενα το συμβάν του χαμού της μητέρας μου με έκανε πολύ πιο ώριμο και δυνατό δεν με επηρεάζει τίποτα πλέον . Είχα μόνο έναν σοβαρό τραυματισμό στη καριέρα μου έως τώρα, πριν από έναν χρόνο. Ξεκίνησα να δουλεύω με το σώμα μου από την μέρα που τραυματίστηκα, μέχρι την μέχρι την ημέρα που επέστρεψα και πάλι στον αγωνιστικό χώρο. Σήμερα είμαι πολύ καλύτερος από πριν, σε όλους τους τομείς και ως άνθρωπος και ως αθλητής. Γενικά προσπαθώ κάθε εμπόδιο να το βλέπω για καλό και σε ό,τι αρνητικό παρουσιάζεται να βλέπω πάντα τη θετική πλευρά .Γιατί χωρίς ψυχολογία και συγκέντρωση δε μπορείς να καταφέρεις τίποτα στη ζωή.”
