Τι σε ενέπνευσε να συμμετάσχεις σε αυτό το ανατρεπτικό θεατρικό έργο ;
Είναι μια κλασική κωμωδία , ένα υπέροχο έργο .Είχα πραγματικά πολύ κέφι να κάνω μια κωμωδία φέτος το καλοκαίρι γιατί τα τελευταία χρόνια έχω καταπιαστεί με λίγο πιο σκοτεινά έργα, όπως και μια περιοδεία , παρόλο που έρχομαι από ένα έντονο χειμώνα . Το πρώτο μερος του χειμώνα έκανα χειμερινή περιοδεία για πρώτη φορά . Σε αυτή τη φάση ακριβώς με βρήκε η πρόταση από τον Γιώργο. Είναι η τρίτη φορά που συνεργαζόμαστε και ενώ δεν ήμουν μαθητής στη σχολή του , για μένα από το 2005 που συναντηθήκαμε θεατρικά πρώτη φορά ήταν σαν καθηγητής μου . Δίπλα του έμαθα και πέρασα υπέροχες στιγμές πάνω στη σκηνή . Ξανασυναντηθήκαμε στο Παρά 5 , όταν ήρθε και παίξαμε μαζί . Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που θα με έκανε πω όχι σε μια τέτοια πρόταση . Συν βέβαια , είναι και οι υπέροχοι συνάδελφοι . Με τη Τζόις , βρισκόμαστε πρώτη φορά πάνω στη σκηνή και γνωριζόμαστε . Με τον Βασίλη τον Πουλάκο και τον Γιώργο τον Στριφτάρη , έχουμε ξαναδουλέψει , ενώ η Λίλη Τσεσματζόγλου είναι μια υπέροχη συναδέλφος που την γνωρίζω επιτέλους και χαίρομαι πάρα πολύ . Και ο Βασίλης Γιακουμάρος είναι φυσικά ένας υπέροχος συναδέλφος . Εχει φτιαχτεί μια ομάδα πολύ δυνατή , δεμένη, ταιριαστή . Ο Γιώργος ξέρει να το κάνει πολύ καλά αυτό , να φτιάχνει δυνατές και ταιριαστές ομάδες με κοινούς κώδικες , και οφείλω να ομολογήσω ότι είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο πολύ σε πρόβες.
Σου έλλειψε η κωμωδία ;
Ναι , μου έλλειψε . Νομίζω ότι το καλοκαίρι ο κόσμος έχει ανάγκη περισσότερο να γελάσει με ένα ωραίο ,καλοφτιαγμένο , καλοστημένο και καλοπαιγμενο έργο , ειδικά αυτή την περίοδο που γύρω μας όλα έχουν μια γκρι απόχρωση .
Θέλεις να μας περιγράψεις λίγο το ρόλο που θα υποδυθείς στην «Σπασμένη Στάμνα» ;
Είναι μία δίκη το έργο. Τον δικαστή Αδάμ υποδύεται ο Γιώργος και εγώ τον βοηθό του , τον Λιχτ , ο οποίος τον υπονομεύει για να πάρει τη θέση του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ξεκαρδιστικές καταστάσεις μέσα στο έργο. Και ψάχνουμε να βρούμε τον ένοχο. Φυσικά τον ένοχο δεν θα σας τον πω!
Πως έχεις προετοιμαστεί για το συγκεκριμένο ρόλο;
Είμαστε σε διαδικασία, εξελίσσεται. Ακόμα δεν είναι ολοκληρωμένη η παράσταση γιατί δουλεύουμε με λεπτομέρειες . Νομίζω ,όμως, ότι 28 Ιουνίου θα είμαστε ετοιμοτατοι για 1 ώρα και 20 λεπτα να κάνουμε τον κόσμο να περάσει παρά πολύ ωραία .
Εχεις κάποια κοινά με το χαρακτήρα του ρόλου;
Ίσως το χιούμορ του. Με ανθρώπους που νιώθω οικεία και στην παρέα μου, πιθανότατα το χιούμορ του ήρωα που υποδύομαι να πλησιάζει το πραγματικό μου χιούμορ. Γι’ αυτό και γελάω και πάρα πολύ. Δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο κοινό.
Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει στις πρόβες μέχρι στιγμής;
Να μην γελάω όταν παίζω με τον Γιώργο και όταν βλέπω την Τζόις να παθαίνει εγκεφαλικό .
Θα τα καταφέρεις πάνω στη σκηνή;
Την προηγούμενη φορά τα κατάφερα. Εύχομαι να τα καταφέρω και εδώ. Νομίζω ότι θα είναι το πιο δύσκολο στοίχημα. Όλα τα άλλα δεν τα φοβάμαι γιατί θα είμαι πάρα πολύ καλά προετοιμασμένος , όπως όλοι μας.
Τι πιστεύεις ότι κάνει τη «Σπασμένη Στάμνα» τόσο διαχρονικό έργο ;
Η γραφή του. Τα έργα γίνονται κλασικά και παραμένουν διαχρονικά, για τον τρόπο γραφής τους και για τα θέματα που πραγματεύονται. Ολα τα έργα περνάνε κάποια μηνύματα, από όλα ο θεατής κάτι θα πάρει φεύγοντας, αλλά επειδή είναι ακριβώς ένα εξαιρετικά καλογραμμένο και αστείο έργο, νομίζω ότι είναι διαχρονικό για τον ίδιο λόγο που έμεινε διαχρονικός ο Φεντώ. Δεν είναι ένα έργο που δεικτικά θέλει να περάσει κάτι. Η πρόθεσή του είναι να κάνει τον κόσμο να περάσει καλά. Και αυτό είναι το μήνυμα μας : «Ελάτε να γελάσετε» .
Ποιό θεωρείς ότι είναι το σημαντικότερο στοιχείο για την επιτυχία ενός θεατρικού έργου ;
Δεν υπάρχει συνταγή. Κάποιες δουλειες πιθανότατα, έχουν ένα αστεράκι. Ίσως ακούγεται λίγο μεταφυσικό αυτό, αλλά στη δουλεια μας έτσι είναι. Έχω παίξει σε δουλειές που πίστευα ότι θα έχουν ένα εμπορικό εκτόπισμα , τις υπερασπίστηκα μέχρι την τελευταία παράσταση και τελικά δεν είχαν την αποδοχή που περίμενα. Και δουλειές που πίστευα ότι «Ποιος θα έρθει να το δει τώρα αυτό;» και έγινε χαμός. Γι’ αυτό ακριβώς δεν υπάρχει συνταγή. Απλά κάποιες δουλειές έχουν ένα αστεράκι που βέβαια το συμπεραίνεις εκ των υστέρων . Εκ των προτέρων προσπαθείς να είσαι παρόν 100% και να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό καθημερινά .
Υπάρχει κάποιος θεατρικός ρόλος που θα ήθελες πολύ να ενσαρκώσεις ;
Όχι. Ονειρεύομαι να είμαι ένας ηθοποιος που θα με σκέφτονται για διαφορετικά πράγματα και όχι για κάτι συγκεκριμένο. Γι’ αυτό παλεύω μέσα από τις επιλογές που κάνω. Ονειρεύομαι να κάνω συνεργασίες που σίγουρα κάτι θα πάρω από αυτές και σαν Αργύρης αλλά και σαν καλλιτέχνης και να υπάρχω στον χώρο. Εκεί έξω υπάρχουν πολύ ωραίοι ρόλοι που δεν τους ξέρω, δεν έχω διαβάσει όλα τα θεατρικά έργα που υπάρχουν στο παγκόσμιο δραματολόγιο. Επειδή είμαι ανοιχτός προς όλο αυτό πιστεύω ότι υπάρχουν εκεί έξω πολλά πράγματα που θα έρθουν στο μέλλον.
Πώς εξελίσσεται το ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια;
Στο θέατρο συμβαίνει αυτό που συμβαίνει παντού. Τα πράγματα κάνουν κύκλους. Ας πούμε, εγώ πρόλαβα τους θιασάρχες και δούλεψα με πολλούς από αυτούς. Η παραγωγή είναι πολύ ακριβή… δεν ξέρω αν μπορώ να τη πω δουλειά. Συνήθως ο άνθρωπος που καταπιάνεται με την παραγωγή χάνει, δεν κερδίζει . Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, οι αντοχές τελειώνουν και σιγά σιγά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αυτο αρχίζει να εκλείπει. Μου λείπει αυτό. Μου λείπει πολύ! Εγω ενηλικιώθηκα θεατρικά στην αγκαλιά πολλών τέτοιων θιάσων στο ξεκίνημά μου. Είχε μια θαλπωρή , μια ζεστασιά αυτό το πράγμα. Τώρα το θέατρο εξελίσσεται. Το παρακολουθώ και προσπαθώ να ενημερώνομαι, να παρακολουθώ νέους σκηνοθέτες , να δω τη ματιά τους, να δω τι θέλουν να καταθέσουν. Ανυπομονώ να δουλέψω και με νέους σκηνοθέτες. Αλλά είναι καθαρά προσωπική επιλογή του καθένα αν θα το κάνει ή όχι.
Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική απο το κοινό και τους κριτικούς;
Και αυτό έχει αρχίσει να εκλείπει. Στο ξεκίνημά μου, όταν γινόταν μια πρεμιέρα, περιμέναμε μέσα στη βδομάδα να βγουν οι πρώτες κριτικές. Τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ , προδίδω την ηλικία μου , και δεν διαδίδονταν τα πράγματα τόσο γρήγορα. Είχε ένα βάρος όλο αυτό, γιατί υπήρχαν πέντε, έξι κριτικοί, των οποίων ,όντως, η γνώμη τους επηρέαζε το κοινό. Τώρα πια, επειδή ο καθένας έχει τη δυνατότητα να δώσει τη δική του κριτική, νομίζω κρινόμαστε από όλους και συνέχεια. Οφείλεις να εξοικειωθείς με αυτό.
Σε επηρεάζουν τα σχόλια;
Αναλόγως. Δεν τρελαίνομαι ούτε για τους διθυράμβους , που είναι υπερβολικοί, ούτε για τα hate comments . Όταν δω μια κριτική, η οποία θα μου τονίσει κάτι το οποίο πιθανότατα να μην το έχω σκεφτεί, πιθανότατα όντως να το κάνω και να μην το καταλαβαίνω, να μου εξηγεί γιατί δεν αρέσει αυτό που κάνω, σαφώς θα το διαβάσω ή θα με προβληματίσει. Σίγουρα ο εγωισμός μου θα θιχτεί, αλλά αν μη τι άλλο αυτό το καταλαβαίνω. Οτιδήποτε άλλο δεν επιλέγω να το βάζω στη ζωή μου. Έχω ακούσει άνθρωπο να λέει ότι δεν του άρεσε η παράσταση που παίζω, χωρίς να την έχει δει. Αυτό δεν θα με αγγίξει. Και τώρα υπάρχουν πολλές τέτοιου είδους κριτικές, γιατί ο καθένας έχει τη δυνατότητα να δει κάτι ή να μην δει κάτι και να γράψει ένα σχόλιο. Υπάρχει ένα φίλτρο λοιπόν , που οφείλεις να το έχεις για να προστατευτείς και να κάνεις τη δουλειά σου.
Ποιό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο που σε κρατάει ενεργό και παθιασμένο για τη δουλειά σου;
Το γεγονός ότι κάθε φορά που ξεκινάω μια καινούργια δουλειά, νιώθω σαν την πρώτη φορά. Έχω τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια αγωνία , την ίδια λαχτάρα και το ίδιο αδιαέξοδο που νιώθουμε όταν παίρνουμε ένα νέο κείμενο στο χέρι και λέμε «Πωπω, αυτό σε 1,5-2 μήνες πρέπει να γίνει παράσταση! Πώς θα είμαι εγώ μέσα σε αυτό, πώς θα επεξέλθω;». Αυτό δεν έχει αλλάξει καθόλου στα 25 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά και νομίζω ότι είναι εκείνο που με κρατάει ενεργό, παθιασμένο και δημιουργικό.
Τι σε κεντρίζει περισσότερο σε έναν ρόλο στην πρώτη ανάγνωση ;
Είμαι πάρα πολύ κακός στο να διαβάζω πρώτη ανάγνωση έργα, σενάρια και όλα αυτά. Συνήθως πρέπει να το διαβάσω δύο και τρεις φορές για να καταλάβω ακριβώς τι συμβαίνει και αν με ενδιαφέρει. Δεν έχω καθόλου ένστικτο. Επομένως προσέχω πάρα πολύ κάθε φορά που μου έρχεται ένα κείμενο. Ζητάω δύο-τρεις μέρες να μπορέσω να το διαβάσω μια φορά, να κοιμηθώ το βράδυ, να το σκεφτώ, να ξυπνήσω το πρωί, να ξαναδιαβάσω κάτι που πιθανότατα θα θέλω να ξεκαθαρίσω και μετά να απαντήσω. Συνήθως τώρα πια προτεραιότητα είναι να ακούσω τις συνθήκες, το περιβάλλον και μετά το έργο, τον ρόλο, αν έχει σχέση με τον αμεσως προηγούμενο ρόλο που έπαιξα ή αν είναι κάτι διαφορετικό, το τι έχει να πει το έργο, ποιος είναι ο σκηνοθετης, όλα αυτά. Τώρα πια με ενδιαφέρει να περνάω κυρίως καλά. Πολύ δύσκολα θα ρισκάρω να πάω κάπου που δεν μπορώ να έχω πληροφορίες για το περιβάλλον, να ξέρω περίπου πώς θα είναι το κλίμα, πώς θα είναι οι συνεργάτες, αν ο παραγωγός πληρώνει, όλα αυτά που καλούμαστε να διαχειριστούμε μόνοι μας.
Θα συμβιβαζόσουν με κάποιο ρόλο, αν ήταν πολύ καλό το περιβάλλον;
Δεν θυμάμαι να μου έχει συμβεί, αλλά νομίζω ναι, θα το έκανα. Δεν έχω το θέμα ότι πρέπει να είναι πρωταγωνιστικός ρόλος. Αν έχει να πει κάτι, ας είναι και δυο σκηνές, δεν με πειράζει.
Υπάρχει κάποιος ρόλος ή κάποιο έργο που έχεις ήδη συμμετάσχει και σε βοήθησε να ανακαλύψεις κάτι παραπάνω για εσένα ;
Ολα τα έργα που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια με βοήθησαν στο να ανακαλύψω κάτι παραπάνω για μένα. Ακόμα και το τι μπορώ να κάνω ή μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές μου. Συνήθως όλοι μας, δυστυχώς, υποβιβάζουμε τον εαυτό μας. Νομίζουμε ότι μπορεί να κάνει λιγότερα πράγματα από αυτά που πραγματικά μπορεί ή δεν αντιλαμβανόμαστε την εξέλιξη που ίσως να έχουμε. Λέμε «Αυτό εγώ αποκλείται να μπορώ να το κάνω» . Τα τελευταία χρόνια από αυτά τα πιο δύσκολα , πιο σύνθετα και πιο σκοτεινά έργα που μου έδωσε ο Θεός την ευκαιρία να κάνω , κατάλαβα ότι μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα. Κάθε τέτοιο έργο με βοήθησε πολύ στο να πιστέψω σε μένα περισσότερο και να νιώσω πιο ολοκληρωμένος, πιο σίγουρος . Με την απόγνωση ξεκινάμε πάντα αλλά νιώθω ότι με αγαπάω και με εκτιμώ περισσότερο καλλιτεχνικά πια σε σχέση με τα πρώτα μου χρονιά που ξεκινούσα.
Τι σημαίνει για εσένα επιτυχία ;
Με την ακριβή έννοια της λέξης, επιτυχία είναι κάτι το οποίο θα το απολαμβάνεις εσύ, θα είσαι περήφανος γι’ αυτό και θα έχει και την αντίστοιχη αποδοχή.Επιτυχία μπορεί να είναι όμως και το να καταφέρεις με τα χρόνια να φτιάξεις ένα κοινό θα το πω, αλλά δεν είναι η σωστή λέξη, που να βλέπει την πορεία σου και την εξέλιξή σου , να σε ακολουθεί και να ενδιαφέρεται να μάθει το επόμενο βήμα σου. Αυτό για μένα θα είναι επιτυχία στο τέλος αυτής της διαδρομής. Να υπάρχουν έστω και 5, 10, 20, 30, μακάρι να είναι και 100, και 1000, και 10.000 άνθρωποι οι οποίοι να φτάσουν στο σημείο να λένε «Τι κάνει αυτός φέτος; Πάμε να τον δούμε και εκεί.»
Πώς ισορροπείς την προσωπική σου ζωή με τις απαιτήσεις της καριέρας σου;
Πολύ εύκολα γιατί δεν έχω προσωπική ζωή. Αυτή την περίοδο με χαρακτηρίζει η εργασιοθεραπεία. Φυσικά και έχω τους φίλους μου, την οικογένειά μου και ένα ασφαλές περιβάλλον που με στηρίζει και που στηρίζω κι εγώ αντίστοιχα , γιατί είναι αμφίδρομα αυτά τα πράγματα. Αλλά με την έννοια της προσωπικής ζωής , να ξεκλέψω χρόνο για μένα για να κάνω μια τρέλα , δεν έχω αυτή την περίοδο.
Δηλαδή δεν υπάρχει κανένα αγαπημένο μέρος για να ξεκουραστείς μετά από μια δύσκολη μέρα;
Συνήθως είναι το σπίτι μου που δεν με βλέπει και η αγκαλιά του γάτου μου που μου λείπει πολύ και του λείπω. Δεν είναι αυτή η περίοδος τώρα που να υπάρχει χρόνος ή να συμβαίνει κάτι στη ζωή μου το οποίο να με βγάλει από αυτή τη ρουτίνα.
Και από Οκτώβρη ξανά στην Αθήνα ;
Και από Οκτώβρη ξανά στην Αθήνα. Εχω κλείσει κάτι για το οποίο είμαι πάρα πολύ χαρούμενος με συγκλονιστικούς συνεργάτες και συναδέλφους. Και ένα πάρα πολύ ωραίο ρόλο. Θα είμαι στον Πουπουλένιο του ΜακΝτονα , στο σύγχρονο θέατρο, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη , μαζί με τον Αλέκο Συσσοβίτη , τον Νίκο Πουρσανίδη και τον Γερασιμο Σκαφίδα . Θα ξεκινήσουμε αρχές Οκτώβρη.
