Έχει συμμετάσχει σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση όπως :«Ταμάμ» , «Κάνε γονείς να δεις καλό, «Μάνα X Ουρανού», «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα», «Τα Καλύτερά μας Χρόνια», «Ο Παράδεισος των Κυριών».
Εχει ενεργή παρουσία στη θεατρική σκηνή, συμμετέχοντας σε έργα όπως : «Ορέστεια‑Χοηφόροι,» «Godot2», «Η αρρώστια της νιότης», αλλά και στο μονόλογο «Girls & Boys» στο Θέατρο Βασιλάκου.
Από τη σχολή του παιδαγωγικού πως προέκυψε η υποκριτική ;
Η υποκριτική δεν ήτανε όνειρο. Κάπως παράλληλα έγιναν τα πράγματα. Την ίδια χρονιά που μπήκα στη σχολή, έδωσα εξετάσεις και στο Εθνικό Θέατρο. Σκεφτόμουν «πάμε να το δούμε και αυτό». Και πέρασα. Τα πρώτα δύο χρόνια της δραματικής, φοιτούσα και στις δύο παράλληλα, αλλά τελικά με κέρδισε η υποκριτική. Το οικογενειακό μου περιβάλλον, στήριξε την απόφαση, παρόλο που δεν ανήκω σε μία καλλιτεχνική οικογένεια. Μπορώ να πω πως σε αυτό το κομμάτι ήμουν αρκετά τυχερή, υπήρχε πάντα σεβασμός στην προσωπική επιλογή.
Ποια είναι η προτεραιότητα σου : Θέατρο ή Tηλεόραση ;
Μου αρέσει περισσότερο το θέατρο. Νιώθω ότι έχω περισσότερο χρόνο να προετοιμαστώ για τοn ρόλο. Το περίεργο είναι πως σε αυτήν την δουλειά, δεν ξέρεις πότε έαν και πότε θα είσαι πολυάσχολος. Εάν έχω παραδείγματος χάριν ταυτοχρόνως δύο προτάσεις για θέατρο και για τηλεόραση, θα τις αποδεχτώ και τις δύο. Κυρίως γιατί στο επάγγελμα του ηθοποιού, μπορεί να υπάρξουν ολόκληροι μήνες που δεν θα έχεις δουλεία. Το κύριο κριτήριο επιλογής μου, βασίζεται στους συνεργάτες και εκεί που νιώθω πως θα υπάρξει πιο αποδοτική συνεργασία.
Πως προετοιμάζεστε για έναν ρόλο;
Υπάρχει μια μικρή τελετουργία που ακολουθεί ο κάθε ηθοποιός και την ανακαλύπτεις μέσα από την δουλειά. Εγώ θα πάω αρκετά νωρίτερα στο θέατρο, θα κάνω το ζέσταμά μου σωματικό και φωνητικό, θα ακούσω μουσική, θα συντονιστώ με τον χώρο και μετά θα πάω να παίξω. Δυστυχώς στην Δραματική Σχολή σπουδάζουμε περισσότερο για το θέατρο, παρά για τον κινηματογράφο. Θεωρώ ότι το θέατρο και το σινεμά θα έπρεπε να είναι δύο διαφορετικά επαγγέλματα. Ευτυχώς στο θέατρο δεν δουλεύεις μόνος, αλλά με μια ομάδα που προετοιμάζει τα πράγματα. 
Έχεις απορρίψει ποτέ δουλειές εξαιτίας των συντελεστών μιας παράστασης ή μιας τηλεοπτικής παραγωγής ;
Φυσικά. Δεν νομίζω ότι ο ηθοποιός θα πρέπει να είναι υπόλογος πάντα. Θέλω να νιώθω ότι όταν συνεργαστώ με ένα σκηνοθέτη, όσο θέλει να είμαι στη δουλειά του, τόσο θέλω και εγώ. Θέλω να λειτουργώ καλά και να νιώθω ο εαυτός μου. Σε δουλειές που δεν έχω περάσει καλά έχει φανεί στο τελικό αποτέλεσμα.
Πριν λίγα χρόνια παραβρεθήκατε στο Φεστιβάλ Καννών, για την προβολή της ταινίας «Dodo»του Πάνου Κούτρα, στην οποία και πρωταγωνιστήσατε. Θέλεις να κάνεις μια διεθνή καριέρα;
Μου αρέσει πολύ το σινεμά. Θα ήθελα πολύ να κάνω καλό σινεμά, ακόμα και φέτος. Το ωραίο με το Φεστιβάλ Καννών είναι ότι απευθύνεται σε ένα διεθνές κοινό. Νιώθω ότι έχει πολλές αρετές και εύχομαι πραγματικά να συμβεί.
Τι σε τρομάζει στην κοινωνία σήμερα;
Όπως είπα και στην συγκέντρωση για την Παλαιστίνη στην οποία παρευρέθηκα, με τρομάζει το πόσο αργά έρχεται η οποιαδήποτε αλλαγή. Φοβάμαι ότι τα τελευταία χρόνια, οι ήττες σε ανθρωπιστικό επίπεδο είναι πάρα πολλές και ότι σιγά σιγά μας αναισθητοποιούν. Ο κόσμος πιστεύει ότι και να πάει σε μια συγκέντρωση δεν θα αλλάξει τα πράγματα. Θέλω να θυμίζω στον εαυτό μου ότι όλες οι ιστορικές αλλαγές έτσι ξεκίνησαν, από μια συσσώρευση θυμού, οργής και αδικίας.
Θα ανέβει το Δεκέμβριο η παράσταση «Καθαροί Πια», με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Καρατζά, μίλησε μας λίγο για αυτό.
Με τον Δημήτρη έχουμε δουλέψει μαζι πέρυσι στην παράσταση «Ο Γλάρος». Θα δούλευα ξανά και ξανά μαζί του είτε σε μικρό, είτε σε μεγαλύτερο ρόλο. Νιώθω πως συνδεόμαστε καλλιτεχνικά, κάτι που δεν είναι πάντα δεδομένο στο χώρο μας.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που σε έχει καθορίσει;
Η Μάσα στον «Γλάρο» του Δημήτρη Καρατζά είναι ένας τέτοιος ρόλος. Συνδέθηκα μαζί του με κάποιο τρόπο, που δεν είχε ξανά συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Υπάρχουν κάποια καλλιτεχνικά στάνταρ που δημιουργήθηκαν από εκεί και μετά. Αυτός ο ρόλος με κουρδίζει σε έναν συγκεκριμένο βαθμό καλλιτεχνικής σύνδεσης. Νιώθω ότι θα ψάχνω πάντα ψήγματα αυτού του ρόλου σε οποιαδήποτε άλλη παράσταση και έαν λάβω μέρος.
Ποιος είναι ο τρόπος που αποφορτίζεται μετά από μία παράσταση ;
Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί στους θεατές του θεάτρου ; Δεδομένου ότι υπάρχει αμέση επαφή με τον ηθοποιό.
Με ενοχλεί να βγάζει κάποιος βίντεο η φωτογραφία. Μου έχει τύχει να σταματήσω την παράσταση και να απευθυνθώ ευγενικά στο κοινό για να συνεχίσω. Είναι άβολο. Έχει συμβεί σε παράσταση, την στιγμή που είχα έναν δραματικό μονόλογο μία κυρία να βγάζει βίντεο με φλας. Όταν έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να παίξεις μαζί με το κοινό σου, είναι υποκριτικά λάθος, να μην εντάξεις όλα αυτά τα απρόοπτα, που μπορεί να συμβούν σε μία παράσταση.
Ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου; Περνά κοινωνικά μηνύματα;
Νομίζω ότι ο ρόλος του θεάτρου, μπορεί να είναι όποιος θέλει, είτε καθαρά ψυχαγωγικός, είτε εκπαιδευτικός. Είναι πολύ συμπεριληπτικό, μια λέξη που χρησιμοποιούμε συχνά στις μέρες μας, όμως στα αλήθεια είναι, μπορεί να παίξει ο καθένας, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικής προτίμησης, καταγωγής κλπ. Πιστεύω ότι και τα κλασσικά, αλλά και τα πιο σύγχρονα έργα μπορεί να οδηγήσουν στο να σε επηρεάσουν σε ένα μεγάλο βαθμό. Το θέατρο είναι κυρίως ιστορίες. Αποτελεί έναν ασφαλή χώρο. Προφανώς λαμβάνουμε υπόψη μας, το τι ζητάει το κοινό. Όμως κι εμείς πρέπει να τους εκπαιδεύσουμε, περνώντας κοινωνικά μηνύματα.
Έχει τύχει να σε πλησιάσουν θεατές που έχουνε βιώσει κάποια κοινά τραύματα ενός χαρακτήρα που έχεις υποδυθεί;
Ναι φυσικά. Στην παράσταση «Η Βίλα» του Guillermo Calderón, η οποία ήταν σχετική με την δικτατορία στη Χιλή, υπήρχε στο κοινό μία κοπέλα που η γιαγιά της, είχε υποστεί βασανιστήρια τότε. Εκείνη ηταν τρίτη γένια που ζούσε στην Ελλάδα. Όλα αυτά είναι βιώματα. Προσπαθείς να τα εντάξεις. Όταν μιλάς για τέτοια θέματα, πρέπει να αντλείς όσο περισσότερο υλικό μπορείς και φυσικά να το σέβεσαι. Αυτό θα γίνει με παρατήρηση και διαβάζοντας σχετικά με αυτό το θέμα.
Είδαμε πως μεγάλη απήχηση είχαν οι υποκριτικές ικανότητες σου υποδυόμενη τη «Δασκάλα» στους χρήστες των social media. Αυτό συνδέεται καθόλου με την παιδαγωγική σχολή που σπούδαζες;
Αυτός ο χαρακτήρας της δασκάλας που δημιούργησα, έχει να κάνει και με την παιδαγωγική σχολή, αλλά και με κάποιες γυναίκες που με καθόρισαν στην ζωή μου, όπως : η γιαγιά μου και κάποιες καθηγήτριες που είχα στα μαθητικά μου χρόνια. Τίποτα από αυτά που φτιάχνουμε, δεν μπορεί να προέρχεται από υλικά που δεν ανήκουν σε εμάς τους ίδιους.
