H KONY είναι μια νέα καλλιτέχνιδα, με πολλά ταλέντα και πολυετής ασχολία στο χώρο της μουσικής τέχνης. Θέλει να φέρει στην Ελλάδα -και το έχει ξεκινήσει κάτι που έχει εκλείψει- την ποπ-rnb σκηνή. Γεμάτη όρεξη, πάθος και αγάπη για αυτό που κάνει. Η ΚΟΝΥ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Με μια παρουσία που συνδυάζει δυναμισμό, ευαισθησία και αστείρευτο πάθος για την μουσική, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στην σύγχρονη ελληνική σκηνή. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, αφήνει για λίγο τα φώτα της σκηνής και μας ανοίγει την καρδιά της, -για την πορεία της, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε, τις προσωπικές τις στιγμές, αλλά και τα μεγάλα όνειρα που την οδηγούν. Μια ειλικρινλης συζήτηση, γεμάτη ρυθμό, αυθόρμητη, όπως ακριβώς και η ίδια.
-Πως ξεκίνησε η σχέση σου με την μουσική;
-Ασχολούμαι με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία, λόγω του πατέρα μου. Με πήγε σε φιλαρμονική, επειδή ήθελα να ξεκινήσω κάποιο όργανο, φλάουτο για την ακρίβεια αλλά λόγω του ότι το όργανο ήταν πολύ μεγάλο για το ύψος μου λόγω της ηλικίας μου (10 χρονών), μου δώσανε ένα μικρό version του κλαρινέτου, που λέγεται κουαρτίνο.
Κ έτσι ξεκίνησα να κάνω μουσική θεωρία, να ασχολούμαι δηλαδή πιο πολύ με τα όργανα. Τότε δεν τραγουδούσα.
Κάποια στιγμή στο σχολείο άρχισα να τραγουδάω, όπου έδωσα εξετάσεις για το μουσικό σχολείο. Έτσι άρχισε να εξελίσσεται η σχέση μου με την μουσική και το τραγούδι και εκεί απέκτησα πάρα πολλές γνώσεις.
Με το τραγούδι άρχισα να ασχολούμαι πιο πολύ στην τρίτη γυμνασίου. Και εκεί άρχισα να πεισμώνω πολύ, ήθελα πάρα πολύ να το κάνω. Έτσι από τη κλασσική μουσική, που είναι το κλαρινέτο, πήγα στη πιο ποπ, όπου ξεκίνησα το σαξόφωνο, το οποίο έχει πιο τζαζ στοιχεία και είναι πιο σύγχρονο. Έτσι άρχισα να τα κάνω συνδυαστικά.
Η αγάπη μου για την μουσική ωστόσο ξεκίνησε από πολύ παλιά, όπου από πολύ μικρή μου άρεσε να μελετάω αρμονίες, πήγαινα σε ωδεία κ.λ.π.
-Ποια ήταν τα μουσικά σου ερεθίσματα;
-Γενικά μου αρέσει πολύ η Rnb μουσική. Θεωρώ ότι όλο αυτό ξεκίνησε επειδή άκουγε πολύ η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Mεγάλωσα μέσα στο σπίτι με Rnb, Soul και έτσι νοιώθω ότι το έχω μέσα μου έμφυτο κατά κάποιο τρόπο.
-Σχετικά με τη συμμετοχή σου στο reality “House Of Fame, μιάς και πήγες μόλις στα 18 σου χρόνια, ήταν από τις πρώτες σου εμπειρίες πάνω στη σκηνή; Θεωρείς ότι επηρέασε την μετέπειτα καλλιτεχνική σου πορεία;
Είναι λίγο μπλεγμένη αυτή η εμπειρία. Ήμουν πολύ μικρή, και είχα μόλις βγεί από μια πολύ δύσκολη συνεργασία με εναν μάνατζερ – Vocal Coach η οποία είχε κρατήσει 4 χρόνια. Όταν σταμάτησα τη συνεργασία μου αυτή, ένοιωθα ότι ήθελα να κάνω κάτι πολύ δραστικό, μια αλλαγή.
Έτσι ενώ ήμασταν στην καραντίνα, είδα το reality και είπα οκ. Με πιέσανε και λίγο οι δικοί μου λέγοντας μου ότι είναι ευκαιρία. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λίγο βιαστική κίνηση. Ήμουν μικρή, δεν είχα εμπειρίες και κάπως έτσι ένοιωσα ότι εκτέθηκα μέσα από το House Of Fame.
Ήταν μια δύσκολη εμπειρία γιατί δεν είχα επαφή με τους δικούς μου και δεν είχα ανεβεί ποτέ στην σκηνή πριν.
Οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και το να ξεπεράσω όλο αυτό που έζησα εκεί μου πήρε αρκετό καιρό, οπότε δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε θετικά.
– Πιστεύεις ότι η συμμετοχή σου εκεί, σε έκανε να γίνεις πιο «ανθεκτική» ή πιο «σκληρή», καθώς κλήθηκες να αντιμετωπίσεις κάποιες δύσκολες καταστάσεις μόνη σου σε τόσο μικρή ηλικία;
Αν πω όχι μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά νοιώθω ότι πιο πολύ με έκανε δυνατή η επαφή μου με την δουλειά. Το να πηγαίνω σε μαγαζιά να τραγουδάω, να πηγαίνω στο στούντιο, να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο. Θεωρώ ότι πιο πολύ αυτό με «σκλήρηνε» παρά το να είμαι κλεισμένη εκεί. Το να είμαι κλεισμένη κάπου για τρείς μήνες, να είμαι στην ουσία μέσα σε μια φούσκα, με έφερε αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις. Αλλά το μυαλό μου κατά κάποιο τρόπο το έχει σβήσει από την μνήμη του, δεν πέρασα καλά.
-Ήταν σαν να προσπάθησαν να σε «πλάσουν» κατά κάποιο τρόπο, απλώς και μόνο για την τηλεθέαση;
-Δεν είναι ακριβώς ότι προσπάθησαν να με «πλάσουν» σαν χαρακτήρα.
Καλλιτεχνικά βγήκα κάτι διαφορετικό από αυτό που ήμουν. Έπρεπε μετά να πείσω τον κόσμο ότι δεν είμαι άφωνη. Ενώ ήξερα ότι έχω κάνει τόσα πράγματα, ότι έχω ενα ταλέντο, μια προσπάθεια στην πλάτη μου και ήταν σαν να σβήστηκαν όλα αυτά ξαφνικά. Και με πείσανε ότι δεν έχω κάτι να δώσω στο χώρο, μου πήρε καιρό να ανακάμψω μετά.
– Σχετικά με τις καλλιτεχνικές σου επιρροές, υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που σε επηρέασε, που εμπνεύστηκες από αυτόν;
-Εμπνέυστηκα κυρίως από καλλιτέχνες του εξωτερικού.
Μου αρέσει πάρα πολύ η Ariana Grande και θεωρώ ότι έχουμε πολλά κοινά μουσικά στοιχεία.
Την έχω μελετήσει πολύ, μου αρέσουν πολύ τα μουσικά γυρίσματα που κάνει και οι αρμονίες. Αυτό είναι και το skill μου, με τις αρμονίες οπότε μπορώ να πω ότι είναι μία καλλιτέχνιδα που με έχει επηρεάσει. Μελετούσα πολύ Christina Aguilera, Beyonce, Mariah Carey. Από την Rnb σκηνή με επηρέασαν οι Fugees, Chris Brown οι οποίοι έχουν το Rnb χαρακτηριστικό.
-Εάν κάποιος δεν σε γνωρίζει ως καλλιτέχνη, πως θα του περιέγραφες τη δική σου μουσική ταυτότητα;
– Δεν μπορώ να πω ακόμα ότι υπάρχει το είδος μουσικής που με χαρακτηρίζει, ακόμα το χτίζω. Θα έλεγα όμως ότι είναι Pop-Rnb .
-Πως θα φανταζόσουν την ΚΟΝΥ σε πέντε χρόνια;
– Στη σημερινή εποχή, μπορώ να πω πώς η μουσική έχει την τάση να λαΐκίζει.
Θα ήθελα να μην υπάρχει αυτό στην μουσική μου, μου αρέσει να είναι λίγο πιο European.
Δεν το έχω πολύ με τα λαΐκά στοιχεία, θα ήθελα να χτίσω μια εικόνα εμπνευσμένη από 00s, Britney Spears. Θα ήθελα η μουσική μου να είναι ποπ, μου αρέσουν τα έντονα χορευτικά, αυτά θέλω να διαμορφώσω και να τα βάλω σε μια εικόνα.
-Πως διαχειρίζεσαι τις αρνητικές κριτικές;
– Εξαρτάται πάρα πολύ από το για ποιό λόγο γίνεται η κριτική. Συνήθως δεν επηρεάζομαι, λόγω και του όσα έχω περάσει. Τα έχω απομυθοποιήσει όλα. Η αρνητική κριτική είναι απλά μια κριτική, δεν μπορεί να με επηρεάσει. Όταν χτίζεις κάτι και ξέρεις ποιός είσαι, τι κάνεις και προσπαθείς πολύ, δεν μπορεί ένας άνθρωπος που κρύβεται πίσω από ένα προφίλ να το διαπεράσει αυτό. Εγώ θα συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω, θα συνεχίσω τη ζωή μου.
-Σετικά με τις θετικές κριτικές, σου δίνουν κάποιο έναυσμα; Κατά πόσο θεωρείς τη στήριξη του κοινού σημαντική;
-Αυτό είναι το πιο σημαντικό για έναν καλλιτέχνη. Όσο κι αν λέμε ότι πρέπει να μας αρέσει εμάς πρώτα κάτι, ουσιαστικά ο καλλιτέχνης, όπως λέει και ο πατέρας μου, ζει για το χειροκρότημα.
Όλοι θέλουμε να ακούσουμε θετικά πράγματα και σίγουρα η θετική κριτική σου δίνει ένα κίνητρο παραπάνω και σε εσένα και στην ομάδα σου.
-Υπάρχει κάποια διαδικασία που ακολουθείς όταν έχεις δημιουργικό «μπλοκάρισμα»;
– Συνήθως γράφω στο στούντιο. Όταν είμαι εκεί και νοιώθω ότι δεν μπορώ άλλο, απλά το κλείνω.
Όταν έχεις μπλοκάρισμα δεν μπορείς να pushάρεις. Οπότε το αφήνω, ξεκουράζομαι, κάνω κάτι άλλο και μετά απλά κάποια στιγμή σου ξαναέρχεται.
Δηλαδή όταν κάτι γυρνάει στο μυαλό σου και λές «έχω μια ιδέα», αλλά δεν έχω την έμπνευση να τη βάλω κάτω, το να πάρεις λίγο χρόνο και να αποστασιοποιηθείς, βοηθάει πάρα πολύ.
-Και ποια η διαδικασία που ακολουθείς ώστε να παραμένεις ξεκούραστη, να είσαι πιο φρέσκια ώστε να μπορείς να αποδίδεις όσο καλύτερα μπορείς στη δουλεία σου αλλά και στη ζωή σου γενικότερα;
-Ναι. Μιάς και μένω κοντά στη θάλασσα, πηγαίνω πολύ συχνά για περπάτημα, τρέξιμο, επίσης κάνω και γυμναστική αρκετά. Αυτό σίγουρα με βοηθάει να αδειάζει το μυαλό μου. Γενικά όλο αυτό με τη σωματική άσκηση με βοηθάει πολύ.
-Υπάρχει κάποιο άλλο πάθος που έχεις πέρα από την μουσική; Το οποίο θα μπορούσες να ακολουθήσεις επαγγελματικά;
Μπορώ να πω ότι έχω ταυτιστεί τόσο πολύ με την μουσική που δεν θα μου ήταν εύκολο να με δω χωρίς αυτήν. Όμως επειδή μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός ίσως να έκανα κάτι με αυτό. Τι ακριβώς δεν ξέρω, μου είναι δύσκολο να το δω έτσι.
– Ποια είναι η εμπειρία σου με την συνεργασία που είχες με την Panik Records;
η άποψη μου για όλες τις δισκογραφικές, ανεξαρτήτως του μεγέθους τους και με το ποιούς συνεργάζονται, είναι ότι αν εσύ δεν βάλεις το χέρι σου να δουλέψεις και να καταφέρεις μόνος σου πράγματα, κανείς δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Δηλαδή αν η εταιρία δει ότι εσύ παίρνεις φωτιά σε κάτι, ανεβάζεις πράγματα και πάει πολύ καλά, έχεις δυνατή παρουσία στα media, κάνεις τα live σου, τότε θα αρχίσουν να έρχονται, ακόμα και να μην είσαι υπογεγραμμένος.
Εγώ ήμουν μικρή στην Panik. Από τα 18 μου μέχρι σχεδόν τα 20. Ήταν τα πρώτα μου βήματα, λίγο άτσαλα, τραγούδια που δεν ήξερα ακριβώς αν μ’αρέσουν, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έζησα την εμπειρία της Panik στο φουλ. Δεν γίνεται πλέον το να έχεις κάποιον από πάνω σου. Πρέπει να έχεις την ομάδα σου. Η δισκογραφική απλά είναι το έξτρα push.
–Δηλαδή μια γνωστή δισκογραφική σου προσφέρει περισσότερη απήχηση;
Ναι, αλλά μόνο αν είσαι ήδη γνωστός κατά κάποιο τρόπο.
Πολύ δύσκολα θα έρθει ένας μάνατζερ να σε βοηθήσει και αν το κάνει. Συνήθως θα είναι εξωτερικός από την εταιρία.
-Τρέχεις κάποια συνεργασία αυτό το διάστημα;
Συζητάω κάποια πράγματα αυτή την περίοδο, με την Panik, αλλά ακόμα δεν είναι κάτι σίγουρο, γιατί είμαι σε μια φάση που ακόμα βάζω τα κομμάτια μου σε μια σειρά, οπότε βρίσκομαι σε μια αναζήτηση.
-Κάποια συγκεκριμένη δισκογραφική ή κάποιος συγκεκριμένος καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς μελλοντικά;
Η αλήθεια είναι ότι έχω τα άτομα που θέλω γύρω μου αυτή τη στιγμή, νοιώθω ότι εξαρτάται από μένα το πώς θα πάει. Έχω και τον παραγωγό μου, έχω και έναν άνθρωπο που έχωχ γνωρίσει πρόσφατα ο οποίος με βοηθάει με τους στίχους, έχω τον σκηνοθέτη μου που έχουμε δέσει πάρα πολύ, έχω τον μάνατζερ μου. Αυτή είναι η ομάδα μου, μετά βλέπουμε.
-Ποιες δυσκολίες καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα στη μουσική βομηχανία;
Για μένα σίγουρα είναι το θέμα με την εμφάνιση. Πολύ εύκολα σε καταττάσουν σε κατηγορίες ανάλογα με το τι φοράς, ή με το πώς είναι το σώμα σου. Είναι πολύ δύσκολο να διεκδικήσεις πράγματα ως γυναίκα. Μου πήρε πολύ καιρό να βγάλω από πάνω μου το ότι επειδή είμαι ξανθιά, μικρή και μ’αρέσει να χορεύω είμαι πιμπο. Σίγουρα είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος και πρέπει να αντιμετωπίσει άντρες οι οποίοι μπορεί να θέλουν κάτι άλλο από εσένα. Είναι πολύ δύσκολο και πρέπει να είσαι πολύ σκληρή για να βάλεις τα όρια σου.
– Τι θα συμβούλευες ένα νέο κορίτσι σαν εσένα το οποίο δεν έχει κάνει κάποιο πρώτο βήμα ακόμα;
Το πιο σημαντικό για μένα είναι να γράφεται μουσική, να είναι στο στούντιο, να δουλεύει original projects και να βγάζει προς τα έξω τη μουσική του. Εγω είχα μπεί πολύ στο τριπάκι να κάνω διασκευές, αλλά όταν θελεις να κάνεις original δικά σου πράγματα, να είσαι αυθεντικός. Να έχεις παροπίδες, γιατί αν κοιτάς δεξιά και αριστερά θα σε τραβήξει από κάτω. Και σίγουρα να μην πάς σε reality (γέλια).
-Πως διαχειρίζεσαι σε προσωπικό επίπεδο όλη αυτή την τάση της εποχής για ομοιομορφία;
Ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπεία βοηθάει πάρα πολύ στο να μπορείς να επικεντρώνεσαι στον εαυτό σου, γιατί είναι πολύ δύσκολο πλέον γιατί έχουμε ερεθίσματα από παντού πλέον.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο πάνω στην καριέρα σου;
Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να μπορώ να ζήσω από την δική μου μουσική. Να κάνω μεγάλες συνευλίες με διασκευασμένη την μουσική μου. Να νοιώσει το όραμα μου ο κόσμος. Και να μπορώ να αφήσω ένα legacy, στην Ελλάδα στο θέμα της ποπ μουσικής. Θα ήθελα κάτι μοναδικό, να ενσωματώσω κάπως το σαξόφωνο μέσα σε όλο αυτό. Έχω καλή πίστη και πιστεύω ότι με τη σκληρή δουλεία μπορώ να τα καταφέρω.
Κακαβούλη Μαρία
