Η ηθοποιία είναι όλη του η ζωή. Τα Μέγαρα είναι το «λιμάνι» του, το μέρος όπου, εκτός από την κατοικία, του προσφέρει γαλήνη, ηρεμία και πληρότητα. Η καθημερινότητά του μοιράζεται μεταξύ θεάτρου και τηλεόρασης, αγαπάει πολύ την οικογένειά του και τις ήρεμες στιγμές μαζί τους. Ο Πέτρος Ξεκούκης είναι αυθεντικός, πολυπράγμων και γεμάτος ζωή.
Έχει πολλές συμμετοχές σε τηλεοπτικές – κινηματογραφικές ταινίες, αλλά κυρίως στο θέατρο. Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Γοργόνες και Μάγκες (2017) ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ STOP! (2018), Η Παριζιάνα (2019)
Στο σινεμά συμμετείχε στην ταινία Η Δεξιά Τσέπη του Ράσου (2018).
Σε τηλεοπτικές παραγωγές συμμετείχε στις σειρές Το Κόκκινο Ποτάμι (2019), Οι Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη (2002) κ.α.
Είχα την τύχη και την τιμή να συνομιλήσω μαζί του και να με καλωσορίσει σε κάποιες από τις πτυχές της ζωής του.
Πώς γεννήθηκε σε εσάς η επιθυμία να ακολουθήσετε τον δρόμο της ηθοποιίας; Ήταν κάτι που το επιθυμούσατε από μικρό παιδί;
Από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός. Παρακολουθούσα τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και είχα την περιέργεια να μάθω πώς δημιουργούνταν αλλά και να πάρω μέρος και εγώ. Στο σπίτι διοργάνωνα βραδιές θεάτρου και έπαιζα κουκλοθέατρο για τους φίλους μου. Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου γιατί κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα!
Τι σημαίνει ηθοποιία για εσάς;
Το να δημιουργείς συναισθήματα στο κοινό! Μέσω της υποκριτικής μπορεί ο ηθοποιός να περάσει μηνύματα, να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τους θεατές. Το θέατρο αλλά και γενικότερα η τέχνη είναι αποτέλεσμα έμπνευσης και δημιουργίας που πηγάζει από το κοινωνικό γίγνεσθαι της εκάστοτε εποχής αλλά και τους αέναους προβληματισμούς του ανθρώπου σχετικά με την ύπαρξή του. Μέσω της υποκριτικής κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά παίρνουν σάρκα και οστά, συχνά με αλληγορικό τρόπο, και επιβεβαιώνουν την ετοιμολογία του επαγγέλματος, δηλαδή τη ποίηση του ήθους, τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και την ψυχική τέρψη με απώτερο σκοπό την κάθαρση όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης όταν όρισε την τραγωδία. Αυτό για μένα είναι το νόημα και ο σκοπός: η ψυχική πληρότητα και ανάταση μέσω της κάθαρσης που συνηγορούν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα.
Πώς βιώσατε τα πρώτα σας χρόνια στο χώρο;
Σίγουρα η αρχή ήταν δύσκολη όπως συμβαίνει με όλους τους νέους ανθρώπους. Εντούτοις με πολλή υπομονή, σκληρή δουλειά και εμπιστοσύνη στον Θεό όλα πήραν τον δρόμο τους. Είμαι ιδιαιτέρως ευγνώμων γιατί συνάντησα ανθρώπους που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα και μου έδωσαν ώθηση να συνεχίσω την πορεία μου όπως ήταν ο Σταυρίδης, ο Μουστάκας, ο Ηλιόπουλος, ο Μανουσάκης αλλά και πολλοί άλλοι που πίστεψαν σε μένα και πραγματικά τους ευχαριστώ πολύ!
Τι είναι αυτό που σας ελκύει περισσότερο στην τηλεόραση και τι είναι αυτό που αγαπάτε στο θέατρο;
Το όμορφο με την τηλεόραση είναι ότι σου δίνει την ευκαιρία να γίνεις καλύτερος υποκριτικά καθώς έχεις συνεχώς γυρίσματα και ο σκηνοθέτης έχει τη δυνατότητα να εστιάσει κάθε φορά σε κάτι διαφορετικό στον τρόπο που θα υποδυθείς τον ήρωά σου σε κάθε σκηνή σε βάθος χρόνου. Επιπλέον είναι μαγευτικός ο χώρος του στούντιο με τις κάμερες, είναι σχολείο, καθώς μαθαίνεις μεταξύ άλλων και να στήνεσαι σωστά. Αντίθετα στο θέατρο έχεις την καθημερινή επαφή με το κοινό. Εκεί δεν έχεις την πολυτέλεια αν γίνει ένα λάθος να αρχίσεις από την αρχή αλλά πρέπει να το καλύψεις τεχνηέντως. Αυτή η διαπροσωπική σχέση που χτίζεις με τον κόσμο είναι που μου αρέσει περισσότερο.
Αν μπορούσατε να επιλέξετε ανάμεσα σε θέατρο και τηλεόραση, ποιο θα επιλέγατε από τα δύο και γιατί;
Αναμφίβολα θα επέλεγα το θέατρο, γεγονός που το επιβεβαιώνει και η πορεία μου. Μου αρέσει πολύ η ενέργεια που εισπράττεις πάνω στη σκηνή από τους θεατές. Βλέπεις τις αντιδράσεις τους και καταλαβαίνεις αμέσως αν κάτι τους αρέσει ή όχι. Δημιουργείται μια αμφίδρομη σχέση ανταλλαγής συναισθημάτων και αυτό είναι κάτι το μοναδικό!
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή από έναν δικό σας άνθρωπο, που σας έδωσε στην αρχή της καριέρας σας, και την κρατάτε ακόμα;
Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια του Αγίου Παϊσίου όταν τον συνάντησα πρώτη φορά στο Άγιο Όρος ο οποίος μου είπε να γίνω ηθοποιός και να κάνω αυτό που μου αρέσει αλλά πάντοτε να μιλώ για τον Θεό και να διαφυλάξω τις αρχές της χριστιανικής πίστης στη ζωή μου και σε αυτό τον δύσκολο χώρο.
Πώς προετοιμάζεστε δημιουργικά για να προσεγγίσετε έναν ρόλο;
Αυτό που κάνω είναι να διαβάσω προσεκτικά όλο το έργο όταν είμαι στο θέατρο ή να πάρω μια γεύση από όλη τη πλοκή της εκάστοτε σειράς ή της ταινίας ώστε να μπορέσω να ψυχογραφήσω τον ήρωα που θα υποδυθώ, να δω πώς περιστατικά του παρελθόντος επέδρασσαν στο χαρακτήρα του και να τον εντάξω στο συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον ανάλογα με την χρονική περίοδο αλλά και τις εκάστοτε οικονομικές συνθήκες που επικρατούν. Εννοείται πως συνομιλώ και με τον σκηνοθέτη ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος για να με κατευθύνει ερμηνευτικά ως προς το πώς επιθυμεί να προβληθεί ο ήρωας.
Ποιος ρόλος από όλους όσους έχετε ενσαρκώσει σε τηλεόραση και θέατρο, σας δυσκόλεψε περισσότερο και σας ιντρίγκαρε;
Ασυζητητί ήταν ο ρόλος του Ρώμου Φιλύρα, ο οποίος ήταν ένας ποιητής ο οποίος αν και είχε τη λογική του τον έκλεισαν στο Δρομοκαΐτειο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή. Για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του ρόλου πήγα και έμεινα για κάποιες μέρες στο ψυχιατρείο αυτό. Ήταν μια εμπειρία που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου και που με συντάραξε!
Έχει αλλάξει κατά τη γνώμη σας σε σχέση με παλιότερα ο χώρος του θεάτρου;
Ναι, η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας ο χώρος της υποκριτικής όπως και εν γένει η κοινωνία μας πλήττεται από τη μάστιγα της αναξιοκρατίας και της έλλειψης σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια γεγονός που καταμαρτυρείται και από το κίνημα me too. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό ξεκίνησε από τον δικό μας χώρο θεωρώ.
Η μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή του «Αγίου Παϊσίου: από τα Φάρασα στον Ουρανό» αναμφίβολα κέρδισε από τις πρώτες στιγμές την καρδιά του κόσμου. Πώς βιώσατε το ρόλο του μοναχού Γαλακτίωνα;
Ήταν κάτι το μοναδικό για μένα η συμμετοχή μου σε αυτή τη σειρά. Επειδή πάω συχνά στο Άγιο Όρος έχω συναντήσει ασκητές και πραγματικά ήταν μεγάλη πρόκληση αλλά και ευλογία συγχρόνως για μένα να υποδυθώ έναν τέτοιον ήρωα που βρίσκεται σε τόσο μεγάλα πνευματικά ύψη!
Έχετε αποκαλύψει ότι έχετε γνωρίσει τον Άγιο Παΐσιο και έχετε ζήσει ένα θαύμα. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;
Όταν είχα πάει να τον δω, στην παρέα τον προσκυνητών ήταν και ένας κύριος που πήγε να τον ευχαριστήσει καθώς ο Άγιος είχε σώσει τη γυναίκα του. Αυτός μας διηγήθηκε ότι η γυναίκα του είχε τραυματιστεί σοβαρά σε τροχαίο και η ζωή της κρεμόταν από μια κλωστή. Στην εντατική που ήταν άνοιξε τα μάτια της και είδε έναν καλόγερο να της
κρατά το χέρι και να της λέει ότι θα γίνει καλά. Τον ρώτησε ποιος ήταν και αυτός της είπε ότι λέγεται Παΐσιος και ότι βρίσκεται στο Άγιο Όρος. Όντως η γυναίκα την ίδια κιόλας μέρα βγήκε από την εντατική μέχρι που ξεπέρασε τελείως τον κίνδυνο. Ο σύζυγός της όταν ήρθε να γνωρίσει και να ευχαριστήσει τον μοναχό που έσωσε τη γυναίκα του διαπίστωσε έκπληκτος ότι ήταν ο ίδιος που πριν χρόνια είχε σώσει και τον ίδιο όταν πήγε να τον πατήσει ένα φορτηγό και τότε είχε δει έναν μοναχό να τον τραβά από το χέρι και να γλιτώνει τη σύγκρουση. Οι στιγμές που ακολούθησαν τότε είναι απερίγραπτες: ο άνθρωπος έκλεγε από χαρά και έπεσε στα γόνατα να ευχαριστήσει τον Άγιο ενώ φρόντιζε να εξηγεί σε όλους το διπλό θαύμα που έζησε!
Η αδερφή σας έχει ακολουθήσει εδώ και χρόνια τον δρόμο του μοναχισμού. Τι σημαίνει για εσάς «πίστη» και τι ρόλο έχει στη ζωή σας;
Η πίστη για μένα είναι ο θεμέλιος λίθος στον οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα της υπάρξεώς μας. Είναι ο φάρος που μας οδηγεί στον γαλήνιο λιμένα που ποθεί η ψυχή μας, την ένωσή μας με τον ίδιο τον Θεό. Χωρίς την πίστη στη ζωή μας δεν έχουμε ελπίδα για το αύριο και όλα μοιάζουν μάταια. Ο άνθρωπος έχοντας πίστη ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον και έχει κίνητρο να γίνεται συνεχώς καλύτερος.
Τα παιδιά σας μεγάλωσαν με έναν πατέρα αφοσιωμένο στο χώρο του θεάτρου. Τι σας λένε; Αγαπούν την ηθοποιία όσο κι εσείς;
Τα παιδιά μου αγαπούν την τέχνη σε όλες τις μορφές της και παρακολουθούν πολύ θέατρο αλλά δεν θέλησε κανένα από τα τρία να γίνει ηθοποιός. Τους κέρδισε η επιστήμη, ίσως επειδή είδαν και την αρνητική πλευρά του επαγγέλματος με τις δυσκολίες του.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν ανερχόμενο ηθοποιό που έχει τώρα ξεκινήσει την πορεία του στον χώρο;
Να μην τα παρατήσουν για κανέναν λόγο. Να έχουν υπομονή και επιμονή και να προσπαθούν να μελετούν εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους πάνω στο θέατρο και την υποκριτική συνεχώς. Το σημαντικότερο όμως είναι να φροντίσουν να διατηρήσουν το ήθος τους γιατί ο χώρος έχει πολλούς καλούς ηθοποιούς αλλά πάσχουμε από την έλλειψη καλών ανθρώπων!
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε λίγα χρόνια από τώρα;
Ελπίζω να έχω πρώτα από όλα την υγεία μου και να είμαι ευτυχισμένος με την οικογένειά μου. Επαγγελματικά θα ήθελα μέχρι την τελευταία στιγμή να κάνω δουλειές που θα με γεμίζουν ψυχικά και να συνεχίσω να λαμβάνω αγάπη από τον κόσμο, γιατί χωρίς το κοινό η υποκριτική μένει γράμμα κενό.
