Νατάσα Εξηνταβελώνη: Προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνική!

Η Νατάσα Εξηνταβελώνη είναι μια ταλαντούχα ηθοποιός, την οποία απολαμβάνει το τηλεοπτικό κοινό. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση, αλλά και αρκετές παραστάσεις στο θέατρο.

Πως είναι να είσαι ηθοποιός; 

Καταρχάς είναι πολύ ωραίο να είσαι ηθοποιός γενικά είναι πολύ ωραίο να είσαι καλλιτέχνης. Είναι ωραίο γιατί είναι πάρα πολύ όμορφη η δουλειά που κάνουμε. Ασχολούμαστε στην ουσία με τον άνθρωπο, οπότε εγώ βρίσκω ότι είναι ένα εντελώς ανθρωπιστικά επαγγέλματα. Στο κομμάτι του πόσο δημιουργική νιώθουμε μέσα σε αυτό. Τώρα το κομμάτι των δυσκολιών που έχει είναι πολύ φανερό. Δυσκολευόμαστε να βρούμε δουλειά κάποιες φορές, δυσκολευόμαστε να παραμείνουμε στην δουλειά κάποιες άλλες, δυσκολευόμαστε να κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν και επιλέγουμε, γιατί πολύ απλά δεν είναι όλα δικές μας επιλογές. Οπότε το να βρεις τον χώρο σου μέσα στην Ελλάδα του σήμερα είναι αρκετά δύσκολο αλλά νομίζω όχι ακατόρθωτο.

Το Οικογενειακός σας περιβάλλον σας στήριξε στην απόφαση να σπουδάσετε και υποκριτική ή στην πρώτη επιλογή είναι το παιδαγωγικό ότι θα βρείτε πιο εύκολα δουλειά; 

Όχι ευτυχώς στήριξε πολύ το περιβαλλον. Προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνική οφείλω να πω, αλλά ταυτόχρονα είναι μια οικογένεια που δίνει χώρο στις επιλογές των ανθρώπων. Το προτιμώ από το να ήταν μια εντελώς καλλιτεχνική οικογένεια που θα έλεγε πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις θέατρο, με αυτούς τους τρόπους με αυτά τα μέσα και από αυτές τις διαδρομές. Γιατί στην πραγματικότητα κάνοντας αυτό το επάγγελμα μπορείς να λοξοδρομήσεις πάρα πολλές φορές στην προσπάθειά σου και να βιοποριστείς και να ρισκάρεις καλλιτεχνικά, οπότε ήμουν τυχερή να μην έχω μια πιεστική οικογένεια.

Πως προετοιμάζεστε για έναν ρόλο είτε σε σειρά είτε σε μια θεατρική παράσταση;

Η τηλεόραση καταρχάς το σινεμά και το θέατρο πραγματικά εγώ θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι διαφορετικά επαγγέλματα οριακά. Δυστυχώς η δραματική σχολή προετοιμαζόμαστε σπουδάζουμε περισσότερο για το θέατρο παρά για τον κινηματογραφο, οπότε όποιος θέλει να ταχθεί προς την κατεύθυνση της κάμερας μάλλον θα πρέπει είτε να το βρει δουλεύοντας ή να κάνει μια επόμενη σχολή, δηλαδή κάποια επιλεγόμενα μαθήματα είχαμε στην δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου. Για τον κινηματογράφο κυρίως μαθαίναμε να διαχειριζόμαστε ρόλους θεατρικούς ρεπερτορίου και άλλα πολλά. Για το θέατρο δουλεύεις πάρα πολύ πριν αλλά ευτυχώς δεν δουλεύεις μόνος ή μόνη, υπάρχει μια ομάδα που προετοιμάζει τα πράγματα. Εγώ είμαι στην ευχάριστη θέση να δουλεύω με καλούς σκηνοθέτες οι οποίοι θα σου δώσουν κάποιο υλικό για να μελετήσεις πριν ξεκινήσεις να δουλεύεις τον ρόλο, αν μεταφράζεται το έργο θα σου δώσουν ένα πρώτο ή ένα δεύτερο για να το μεταφράσεις και να δουλεύεις πάνω σε αυτό. Αν το έργο είναι όπως το έργο που κάνω τώρα ένα σύγχρονο έργο οπότε δουλεύουμε την μετάφραση και λίγο μαζί διαβάζουμε, αλλάζουμε πράγματα μέχρι να ξεκινήσεις πια να δουλεύεις πάνω στο ίδιο το έργο που πάλι δεν είναι ότι πέφτεις με τα μούτρα στο έργο αυτό αλλά μπορείς να δοκιμάσεις να κάνεις αυτοσχεδιασμούς να βρεις το σώμα του ήρωά σου και όταν στηθεί η παράσταση κάνεις τις πρόβες σου. Μετά είναι και αυτή μια διαδικασία πολύ διαφοερική και κάπως λίγο σχετίζεται με τον άνθρωπο. Οπότε εγώ θα πάω αρκετά νωρίτερα στο θέατρο θα κάνω το ζέσταμά μου το σωματικό, το φωνητικό, θα ακούσω την μουσική μου που λίγο θα με κουρδίσει σε αυτά που θέλω, θα συντονιστώ με το χώρο και έτσι θα πάω να παίξω. Νομίζω ότι υπάρχει μια μικρή τελετουργία που ακολουθεί ο κάθε ηθοποιός είναι πολύ διαφορετική από άνθρωπο σε άνθρωπο και την βρίσκεις μέσα από την δουλειά.

Ποια είναι η προτεραιότητά σας η τηλεόραση ή το θέατρο και πιο είναι το κριτήριο της επιλογής σας;

Μου αρέσει παραπάνω το θέατρο νιώθω ότι παίρνω καλύτερους χρόνους δηλαδή στο θέατρο έχω περισσότερο χρόνο προετοιμασίας. Η τηλεόραση είναι πάρα πολύ ωραία γιατί κάνει αυτό που έλεγα πριν ότι δεν έχω διδαχθεί, μου έχει μάθει αρκετά πράγματα για την κάμερα, πράγματα που δεν θα είχα  άλλο τρόπο να τα μάθω είναι όντως μεγάλο σχολείο.  

Το περίεργο με αυτή την δουλειά είναι ότι επειδή δεν ξέρεις πότε θα είσαι πολυάσχολος και πότε όχι δηλαδή τώρα τρεις μήνες τώρα θα κάθομαι. Πολύ συχνά αν έρθουν δύο προτάσεις που σε ικανοποιούν και οι δύο είναι πολύ πιθανόν να πάρεις και τις δύο οπότε τα συλλυπητήριά μου. Οπότε είναι πολύ πιθανόν να δουλεύεις πάρα πολύ μια περίοδο που μπορεί να έχεις και θέατρο και τηλεόραση εγώ το έκανα δύο χρονιές έκανα. Πέρυσι υπήρξε και περίοδος που είχα και γυρίσματα και παράσταση και πρόβες για άλλη παράσταση. Επιλέγω περισσότερο νομίζω με βάση τους συνεργάτες, αν έπρεπε να διαλέξω κάτι και  δεν μπορούσα να τα παντρέψω και τα δύο θα διάλεγα με βάση περισσότερο τον συνεργάτες και την πιο αποδοτική συνεργασία.

Έχετε απορρίψει δουλειές λόγο συνεργατων;

 Ναι. Δεν ξέρεις από την αρχή με ποιους ταιριάζεις και με ποιους όχι. Οπότε επειδή δεν νομίζω ότι ο ηθοποιός πρέπει να είναι υπόλογος πάντα δηλαδή θέλω να νιώθω ότι όταν θα συνεργαστώ με έναν σκηνοθέτη όσο θέλει να είμαι στην δουλειά του θέλω και εγώ εξίσου να είμαι στην δουλειά του οπότε αυτό προσπαθώ λίγο να κοιτάζω με τα χρόνια να νιώθω ότι μπορώ να λειτουργώ καλά, γιατί όσο δεν λειτουργείς και δεν μπορείς να είσαι ο εαυτό σου ειδικά στην δουλειά της υποκριτικής αυτό φαίνεται πάρα πολύ στην σκηνή, στην κάμερα φαίνεται όπου δεν έχω περάσει καλά νομίζω φαίνεται.

Το ταλέντο ή η σκληρή δουλειά, παίζει τον σημαντικότερο ρόλο για μια επιτυχημένη πορεία;

Νομίζω ότι το ταλέντο είναι η δουλειά που έχεις ρίξει. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι είμαι ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα με την έννοια ότι όταν μπήκα στην σχολή είχα και συμμαθητές μου η οποίοι τραγουδούσαν σαν τραγουδιστές, κάποιοι χόρευαν σαν χορευτές είχαν τεχνικές ευκολίες, εγώ δεν είχα πολλές τέτοιες. Οπότε νομίζω ότι λίγο πολύ βρίσκεις. Όλοι έχουν μια βάση, από μια βάση ξεκινούν όλοι δεν μπορούν να είναι κοινή απόλυτα, αλλά βρίσκεις τα σημεία αυτά τα οποία είναι πιο σταθερά σου και αν δεν τα χτίσεις δεν θα πάει πολύ μακριά ειδικά στην δική μας δουλειά που μεγάλα διαστήματα εκτός δουλειάς ακόμα και αυτές τις περιόδους πρέπει να βρίσκεις έναν τρόπο να διατηρήσε ζωντανός, δεν μπορεί δηλαδή να είσαι σε πλήρη ανάπαυση  πρέπει να είσαι σε επαγρύπνηση γιατί όταν θα έρθει η επόμενη δουλειά πρέπει με έναν τρόπο να είσαι διαθέσιμος.   

  Τι σας τρομάζει στην κοινωνία σήμερα;

Με τρομάζει περισσότερο από όλα το πόσο αργά έρχεται οποιαδήποτε αλλαγή. Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο από όλα είναι ότι φοβάμαι ότι είναι πάρα πολλές οι ήττες που έχουμε σε ανθρωπιστικό και κοινωνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, και πολύ φοβάμαι ότι αυτές οι ήττες δημιουργούν ένα πολύ λοξό συναίσθημα στον κόσμο ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και να κατέβουμε σε μια συγκέντρωση, μάλλον δεν θα αλλάξει τίποτα, όταν κατεβήκαμε για τα Τέμπη πάρα πολύ κόσμος πάλι δεν πολυ άλλαξε και τόσο πολύ το σκηνικό, όποτε αυτές οι απανωτές σίτες νομίζω ότι μας αναισθητοποιούν σιγά – σιγά και το λέω και για μένα, αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο από όλα. Θέλω να θυμίζω στον εαυτό μου γενικότερα όλες οι ιστορικές αλλαγές. Κάπως έτσι πρέπει να έρχονταν, δηλαδή δεν νομίζω ότι ένιωθε κανείς ποτέ αυτοπεποίθηση ότι θα πάει να κάνει έναν αγώνα και θα νικήσει. Μάλλον από την μια συσσώρευση θυμού, οργής, αδικίας μάλλον από όλα αυτά που προέρχονται όλες οι αλλαγές, αλλά αυτή την στιγμή το νιώθω αρκετά δυστοπικό. 

Και το κομμάτι το πως μεταφέρεται η πληροφορία που έχει να κάνει ας πούμε με την δική σας δουλειά, την οποία θεωρώ γενικά το πως μεταφέρεται η πληροφορία είναι τεράστια ευθύνη. Εγώ εκεί ζορίζομαι αρκετά, παρότι έχουμε τόσο μεγάλη πρόσβαση στην πληροφορία, αυτή η πληροφορία ποτέ δεν είναι απολύτως καθαρή, δεν μπορείς να πεις ότι είναι στρατευμένη με ζορίζει αυτό.

Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί που θα κάνει κάποιος ο οποίος θα έρθει να παρακολουθήσει την παράσταση κατά την διάρκεια της παράστασή σας; 

Πολύ. Ειδικά σε φάσεις που είμαι κουρασμένη και δεν θα το εκφράσω, βασικά  μπορεί και να το εκφράσω κάποιες φορές. Με ενοχλεί να τραβάει κάποιος βίντεο ή φωτογραφία. Έχει συμβεί σε παράσταση στην προηγούμενη από τον Γλάρο που έπαιζα στην βίλα, που σε ένα μονόλογο που είχα στο τέλος κάποια κυρία έβγαλε το κινητό να τραβάει βίντεο με φλας  κιόλας οπότε σταμάτησα την παράσταση και της είπα, μέτρησαν τα κορίτσια εννιά φορές περίπου σας παρακαλώ κατεβάστε το κινητό για να συνεχίσουμε την παράσταση και εκείνη δεν το κατέβαζε. Είναι πάρα πολύ άβολο αυτό και άκομψο. Δεν μου αρέσει να μιλάνε μεταξύ τους οι άνθρωποι. Τώρα στο μονόλογο που έχω καθαρή απεύθυνση δηλαδή πραγματικά βλέπω πρόσωπα είναι πολύ πιο επιρρεπής σε όλα. 

Έχετε έναν ρόλο που φαντάζεστε να κάνετε ή που ονειρεύεστε;

Επειδή γράφω και αυτό είναι που θέλω περισσότερο για να δω. Περισσότερο με ενδιαφέρει να γράψω πράγματα που θέλω να δω και ας μην τα παίξω εγώ ας τα παίξει κάποια άλλη ηθοποιός. 

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου και της τέχνης γενικά στην κοινωνία ειδικότερα όταν είναι μια παράσταση κάποιο έργο τηλεοπτικό, κινηματογραφικό. Με ένα έντονο κοινωνικό μήνυμα δηλαδή πως πιστεύετε ότι αντιδρά ο κόσμος;

Στο θέατρο γιατί σε σειρά μόνο σειρές εποχής βλέπω εγώ. Αυτό βλέπω κυρίως. Οπότε δεν βλέπω πολύ έντονη την κινητοποίηση για το εδώ και τώρα. Εμείς κάναμε μια σειρά στην ΕΡΤ το Αρχελάου το οποίο προσπάθησε να έχει κάποια αλλά δεν πέτυχε εν πάση περιπτώσει. Ο ρόλος του θεάτρου μπορεί να είναι όποιος θέλει να είναι. Ευτυχώς δηλαδή είναι τόσο μεγάλη η γκάμα και είναι πραγματικά το θέατρο νομίζω συμπεριληπτικό που είναι μια λέξη που την λέμε πολύ σήμερα, με την έννοια ότι μπορεί πραγματικά να παίξει ο καθένας, πραγματικά να ανέβει οτιδήποτε ότι σε αγγίζει προσωπικά μπορεί να ανέβει.Εγώ πιστεύω και στα έργα τα οποία μπορούν να προτείνουν κάτι και να ευαισθητοποιήσουν σε κάτι που αφορά το εδώ και τώρα, αλλά πιστεύω και σε κλασικά έργα ότι μπορούν να κάνουν αυτή την δουλειά γιατί πολύ απλά το θέατρο είναι τόσο επιδραστικό γιατί πολύ απλά λέμε ιστορίες οπότε ο άλλος, ακούγοντας μια ιστορία θα έχει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει υπέρ του αυτή την απόσταση που έχει από τα πράγματα να ξέρει με σιγουριά ότι παρότι πυροβαλάμε κάποιον δεν θα πεθάνει κανείς, άρα είμαστε ασφαλείς σε αυτό τον χώρο και επειδή είμαστε ασφαλείς σε αυτό τον χώρο μπορούμε να πούμε πολύ μεγαλύτερα πράγματα και να αντέξουμε πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Είναι σαν να θες να κάνεις μια συζήτηση με κάποιον και να θες να του πεις πράγματα και να του κουνήσεις το δάχτυλο χωρίς πρώτα να σε εμπιστευτεί, δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Στο θέατρο νομίζω ότι υπάρχουν πολύ καλύτερες πιθανότητες να το πετύχουμε αυτό.