Τον χαρακτήρα που υποδύεστε στην παράσταση “Blue train” δηλαδή τον “Μιχάλη” τον τρομάζει λίγο η μοναξιά και η συνειδητοποίηση ότι έχει πια ενηλικιωθεί και έχει περάσει σε ένα άλλο στάδιο ζωής. Εσείς έχετε περάσει σε αυτήν την φάση στην δική σας ζωή;
Αρχικά το “Blue Train” είναι ένα έργο για την κρίση ηλικίας ενός 45αρη ομοφυλόφιλου άνδρα ο οποίος δεν τον έχουν αποδειχθεί στην οικογένεια του, και έχει επιλέξει εξαιτίας αυτού να κάνει μια ζωή πολύ επιπόλαιη με καταχρήσεις, επιφανειακές σχέσεις και να αρνείται να πάρει την ευθύνη του εαυτού του.Εγώ προσωπικά είμαι πάρα πολύ κοντά στον Μιχάλη, σαν άνθρωπος δηλαδή έχω από την δική μου την πλευρά το δικό μου θέμα ενηλικίωσης, το τελικά τι δρόμο θα ακολουθήσω και αν το κάνω σωστά,το αν με έχουν αποδεχθεί όντως οι γονείς μου,οπότε νιώθω ότι πάνω στην σκηνή, μου συμβαίνει το ίδιο με έναν άλλον άνθρωπο γιατί θεωρώ ότι το Blue Train και ο Μιχάλης είναι ένα σύμπτωμα της κοινωνίας μας πολύ συγκεκριμένο και υπάρχει παντού σε όλους μας κάπως αυτή η κρίση με οποιοδήποτε τρόπο, τα τραύματα που κουβαλάει ο καθένας.Οπότε απλά ανεβαίνω στην σκηνή και προσπαθώ να υπάρχω απλά.
Υπάρχει κάτι που έχετε κρατήσει από το σενάριο της παράστασης blue train και θέλετε το κοινό να το εκλάβει και να το κρατήσει σαν ηθικό δίδαγμα;
Νομίζω έτσι όπως καταλήγει…είναι το ηθικό δίδαγμα.Δεν είναι μια παράσταση η οποία έχει ανατροπές, είναι μια παράσταση η οποία είναι πολύ ανθρώπινη και αφορά όλους μας.Το βασικό σαν ηθικό δίδαγμα είναι αυτό που συμβαίνει στο τέλος της παράστασης όπου αυτός ο άνθρωπος αρνείται να ζητήσει την βοήθεια των άλλων ανθρώπων, ότι χρειάζεται μια αγκαλιά, ότι έχει ανάγκη από αγάπη, ότι έχει ανάγκη από ανθρώπους δίπλα του, ότι έχει ανάγκη να κρατάει ένα χέρι και φτάνει στο τέλος να σηκώνει το τηλέφωνο και παίρνει κάποιον και του λέει “Σε χρειάζομαι. Μπορείς να έρθεις; Σε χρειάζομαι” προσπαθώντας να πει ότι είναι ανθρώπινο και αποδεκτό να ανοιχτείς και να πεις σε κάποιον, φοβάμαι, δεν είμαι καλά, σε χρειάζομαι.
Ποια είναι η προετοιμασία που κάνετε γενικά πριν από μία παράσταση ή στις πρόβες; Πως προσαρμόζεστε ουσιαστικά σε έναν χαρακτήρα; Όπως για παράδειγμα στην παράσταση Blue Train πως μπαίνετε στην διαδικασία να το κάνετε ενώ μπορεί να είστε και σε κάποια πράγματα αντίθετος από τον χαρακτήρα αυτόν;
Σε τίποτα δεν είσαι αντίθετος. Οφείλεις να είσαι ανοιχτός στον ρόλο σου, να τον πιστέψεις και να τον στηρίξεις. Αλλά η προετοιμασία έρχεται σταδιακά δηλαδή υπάρχει ένα διάστημα δύο μηνών προβών κατά μέσο όρο καθώς αυτό δεν μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη. Είναι μια διαδικασία που κρατάει δύο μήνες και πάει σιγά σιγά και πρέπει να είσαι ανοιχτός να κάνεις πολλά λάθη.Αυτή είναι η δουλειά.Γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι να κάνει λάθος. Γιατί άμα δεν κάνει λάθος δεν θα καταλάβει πιο είναι το σωστό και άρα με ποιον τρόπο να φερθεί επάνω στην σκηνή. Οπότε είναι σταδιακή η προετοιμασία με την έννοια ότι πρώτα διαβάζεις ένα κείμενο στο οποίο αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι και να αναλύεις και τους συνεργάτες, το τι συμβαίνει από πίσω και τα λοιπά.Μετά σιγά σιγά το μιλάς το κείμενο γίνεσαι πιο ειλικρινής, πιο αληθινός, δεν είναι λόγια στον αέρα, κοιτάς τα μάτια των άλλων. Ανεβαίνεις στην σκηνή αγγιζεσαι με τον συμπαίκτη σου, δηλαδή είναι δουλειά που, σιγά σιγά έρχεται και φτάνει αν ποτέ φτάσει και πάλι κατά την διάρκεια της παράστασης είναι μια εν εξελίξει δουλειά. Πρέπει να είσαι ανοιχτός στο να κάνεις λάθη ακόμα και στο να ξεχνάς τα λόγια σου, δεν πειράζει, εννοείται πως θα μπερδευτείς δεν μπορείς να μάθεις απέξω τα πάντα.
Παρατηρήσαμε επίσης πως υπάρχει μια ιδιαίτερη αγάπη για την φωτογραφία. Αυτό ήρθε στην ζωή σας σαν τέχνη λόγω του ανικανοποιητου που αναφέρετε ή πηγάζει από κάπου αλλού ή ήταν μια αγάπη που υπήρχε πάντα;
Η φωτογραφία ήρθε εντελώς τυχαία στην ζωή μου.Δεν είχα ιδέα.Ξαφνικά έπιασα μια φωτογραφική μηχανή τράβηξα κάτι και είπα “α ωραίο είναι αυτό”.Οπότε πήρα εξοπλισμό και πράγματα και άρχισα να ανακαλύπτω τα κουμπάκια της μηχανής εντελώς αυτοδίδακτα.Σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω και τι μπορώ και θέλω να φωτογραφίζω.Μοιάζει σαν να συμπληρωσε κομμάτια του εαυτού μου, δηλαδή ο τρόπος που φωτογραφίζω αν κοιτάξεις και τις φωτογραφίες που αναρτώ στα κοινωνικά δίκτυα…είμαι εγώ, ειναι μέρος του εαυτού μου…είναι ο χαρακτήρας μου.Υπάρχει και το έχω ξανά πει σε συνέντευξη η συνειδητοποίηση κάποια στιγμή ότι φωτογραφίζω τρία πράγματα .Είτε μικρά παιδάκια είτε γέρους δηλαδή μεγάλους ανθρώπους άνδρες παππούδες ή γυναίκες είτε όμορφες με καλοσχηματισμένα σώματα γυναίκες.Πάντως είναι μεγάλο κομμάτι που εαυτού μου το πώς φωτογραφίζω .Θα δεις εμένα.
Έχετε σκεφτεί ποτέ μετά από κάποια απογοήτευση κάποιων δυσκολιών να παρατήσετε το συγκεκριμένο επάγγελμα και να ασχοληθείτε με κάτι άλλο;
Όχι. Γιατί; Πάντα μετά από μια αποτυχία να τα παρατάμε; Η δουλειά του ηθοποιού είναι να κάνει λάθος και να αποτυγχάνει.Εμείς οι ηθοποιοί κάθε τρεις μήνες ψάχνουμε να βρούμε δουλειά.Φανταστείτε τι τεράστια ανασφάλεια κρύβει ο καθένας μας, που κάθε έξι, τρεις, έναν μήνα ψάχνεις δουλειά.Δηλαδή παίζεις για δύο μήνες σε μια παράσταση, τελειώνει.Μετά τι θα κάνεις; Παίζεις για έναν χρόνο σε μια σειρά.Οπότε αναγκάζεσαι να κάνεις πολλές δουλειές.Εμάς αυτή η διαδικασία του να μας απορρίπτουνε είναι η καθημερινότητα μας, για να πας στο παρακάτω και στο επόμενο και σου δίνει ώθηση αλλά και επίσης εμείς πεθαίνουμε σε εισαγωγικά με την μονιμότητα.Για κάποιον λόγο έχουμε επιλέξει να κάνουμε αυτήν την δουλειά, για να κρατιόμαστε νέοι, με την έννοια ότι πάντα έχεις κάτι άλλο να πάρει από εδώ να πάρεις από εκεί.Άμα ήμουν εγώ σε ένα γραφείο λογιστής θα ήταν ο πνευματικός μου θάνατος.
Έναν νέο ηθοποιό που ξεκινάει τώρα τα βήματα του στον χώρο και σίγουρα θα έχει αντιμετωπίσει απογοητεύσεις τι έχετε να τον συμβουλεύσετε πέρα από τα κοινά και συνηθισμένα ;
Ότι είναι μαραθώνιος αυτό το πράγμα. Μαραθώνιος όμως όταν λέμε μαραθώνιος, περνάς από χίλια μύρια , αυτή είναι η αλήθεια.Ο κόσμος δεν έχει ιδέα ποιος είσαι, πρέπει με επιμονή και ειλικρίνεια αν όντως αγαπάς τα όνειρα σου να έχουν σημασία αυτά και όχι η προσωπική σου ανέλιξη και οποιαδήποτε τέτοια, να είσαι έτοιμος να ζήσεις με 200 ευρώ τον μήνα, να είσαι έτοιμος να δανειστείς χρήματα, να είσαι έτοιμος να συγκατοικήσεις με άλλους τρεις γιατί δεν μπορείς να επιβιώσεις αν όντως συνεχίζεις να θέλεις να κάνεις αυτό αλλά και εκεί θα βρεις και την ισορροπία να δεις άμα αν πραγματικά το θέλεις και πόσο το θέλεις γιατί είναι μαραθώνιος.Κάποια στιγμή μόνο αυτοί οι οποίοι πραγματικά αγαπάνε αυτό που κάνουνε μένουνε σε αυτόν τον χώρο.Ο καθένας μπορεί να το αγαπάει με διαφορετικό τρόπο βέβαια, αλλά μόνο αυτοί που το αγαπάνε μπορούν να το υπηρετήσουν.
