“Δημήτρη, με έχουν προσεγγίσει πολλοί δημοσιογράφοι για να μιλήσω για το IDEAL, αλλά
εγώ εμπιστεύομαι εσένα…”
Ο συγκεκριμένος συνεντευξιαζόμενος δεν χρειάζεται συστάσεις, το μόνο που θα αναφέρω
είναι ότι έχει γράψει ιστορία στο χώρο του κινηματογράφου και πως η συζήτηση που είχα
μαζί του είναι μεγάλη τιμή για μένα που με κάνει να νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος, αλλά
και ευτυχισμένος.
Με τον Γιώργο Σπέντζο, Πρόεδρο της Spentzosfilm ΑΕ, Παραγωγό, Διανομέα και
Αιθουσάρχη, συναντηθήκαμε σε ένα καφέ στην Αγία Παρασκευή, σαν βγαλμένο από το
Παρίσι… Το περιβάλλον, λοιπόν, μας ενέπνευσε πάρα πολύ και τους δύο, παρόλο που το
περιεχόμενο της συζήτησής μας δεν ήταν και τόσο ευχάριστο.
Κύριε Σπέντζο, θα ήθελα να πάμε μία βόλτα στην Πανεπιστημίου, προς εκείνη τη μεριά δηλαδή της Αθήνας και να σας ρωτήσω τι θα γίνει στο μέλλον με το IDEAL.
Εμείς, με τα πρόσφατα γεγονότα του IDEAL, το οποίο πλέον θα γίνει ξενοδοχείο, χάσαμε τη
ναυαρχίδα του στόλου, αλλά παραμένει ο στόλος…
Ο κινηματογράφος IDEAL είναι 102 ετών… Μάλλον ήταν, γιατί παρεδόθη στο τέλος του ‘23
σε μία μεγάλη εταιρεία, η οποία θα κάνει ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Αυτό που έχουμε
πετύχει είναι να συνδυαστεί μία αίθουσα, η οποία θα είναι και κινηματογράφος, αλλά θα
είναι και χώρος πολιτισμού. Εδώ ακριβώς είναι το δύσκολο, λοιπόν, σημείο συνύπαρξης
των δύο αυτών ιδιοτήτων, αλλά με την καλή θέληση μπορεί να γίνουν όλα…
Απλώς, για να μετατραπεί σε ξενοδοχείο αυτό το κτήριο, που εκτείνεται σε Πανεπιστημίου,
Χαριλάου Τρικούπη, Φειδίου… Μιλάμε για ένα τεράστιο – τεράστιο χώρο, θα περάσουν
δύο με τρία χρόνια, οπότε υπάρχει καιρός να βρούμε λύσεις και να δούμε τι θα γίνει.
Είναι μια γλυκιά ανάμνηση βέβαια, γιατί είδαμε τόσες ταινίες σε αυτή την αίθουσα,
οικογενειακές, κωμωδίες… Θυμάμαι το Home Alone όταν παίζαμε, το μόνος στο σπίτι, που
ερχόντουσαν τα παιδάκια από το πρωί και τη βλέπανε και την ξανά βλέπανε αυτή την
ταινία…
Γενικά, μεγάλες επιτυχίες, γιατί αντιπροσωπεύαμε τη Foxx, τη Disney, την Orion, την EMI,
την Miramax, πολύ μεγάλες εταιρείες…
Λανσάραμε τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ταινίες, που δεν υπήρχαν τότε και γινόντουσαν
δύο με τέσσερις το πρωί… Κάθε Σάββατο βράδυ ερχόντουσαν, λοιπόν, οι άνθρωποι με
εφημερίδες αγορασμένες της Κυριακής να απολαύσουν την ταινία, να τη δούνε πρώτοι,
μόνο και μόνο για να τη δούνε πρώτοι…
Την ίδια στιγμή που άλλοι πηγαίνανε στα μπουζούκια ή στις συναυλίες, αυτοί ερχόντουσαν
στο cinema…
Λοιπόν, αυτό το κοινό για μένα ήταν σαν εκκλησιαστικό κοινό, δηλαδή το θεωρούσα δικό
μου, είναι άνθρωποι που έρχονται μόνο cinema σκεφτόμουν… Και μου άρεσε πάρα πολύ
που ξενυχτούσαν μέσα στην αίθουσα…
Ποιους άλλους κινηματογράφους συνεχίζει να έχει στο στόλο της η Spentzos film, μετά από το κλείσιμο του IDEAL;
Τώρα πλέον οι ταινίες μας στο κέντρο παίζονται στον κινηματογράφο Όπερα στην
Ακαδημίας και έχουμε, γενικότερα, έναν κύκλο με αίθουσες.
Το καλοκαίρι μάλιστα έχουμε τη Φιλοθέη, έχουμε το Cine Ψυχικό, επίσης ένα πάρα πολύ
ωραίο cinema βρίσκεται στο Γαλάτσι και λέγεται Cine Γαλάτσι και είναι μέσα στο πράσινο –
κυριολεκτικά όμως μέσα στο πράσινο…
Η Αβάνα η οποία είναι χειμώνα – καλοκαίρι, τέσσερα cinema στο Περιστέρι που λέγονται
West City, το Σινεάκ στον Πειραιά… Δηλαδή υπάρχουν ταινίες πολλές, υπάρχουν αίθουσες
πολλές, αρκεί να υπάρχει η διάθεση του κόσμου να πηγαίνει cinema…
Νομίζω ότι έχετε κι ένα πολύ ευχάριστο νέο σχετικά με ένα θερινό cinema…
Το καλοκαίρι επαναλειτουργεί, λοιπόν, το Cine Παρί, που είναι στην πλάκα και ήταν
κλειστό για τρία χρόνια και πραγματικά αυτό είναι μια πολύ ευχάριστη είδηση…
Αλλαγές στην Spentzos film γίνονται; Δηλαδή επιχειρείτε νέα πράγματα; Ρισκάρετε;
Από αλλαγές στο χώρο, να πω ότι το Πτι Παλαί, που ήταν Cinema, γίνεται Θέατρο και
ξεκινάει τον Οκτώβριο και το Embassy που ήταν Cinema έγινε κι αυτό θέατρο.
Εσείς τις ταινίες σας τις βλέπετε στις αίθουσες;
Βεβαίως τις βλέπω κι έχω να σου πω και μια ιστορία γι’ αυτό. Οι ταινίες μας στο Κέντρο
παίζονται στον κινηματογράφο Όπερα. Ο συγκεκριμένος κινηματογράφος έχει δύο
αίθουσες, την Όπερα 1 και μία πιο μικρή αίθουσα, την Όπερα 2. Με μεγάλη χαρά είδα,
λοιπόν, ότι η Όπερα 2 πήρε από το IDEAL τις καρέκλες. Oπότε προ ημερών έπαθα ένα
υπαρξιακό… Γιατί καθόμουν στις καρέκλες του IDEAL, βρισκόμουν στην Όπερα και έβλεπα
ταινία της Spentzosfilm… Οπότε μπερδεύτηκα, ήταν πραγματικά σαν ντεζαβού…
Θρυλικές, εν τω μεταξύ, αυτές οι καρέκλες…
Ναι, είναι από την εταιρία Κινέτ, που αντιπροσωπεύονται στη Γαλλία και μάλιστα
βρίσκονται και στο φεστιβάλ… Είναι πραγματικά ηρωικές, ανθεκτικές, μαλακές, όμορφες
και ξεκούραστες…
Αν ερχόταν κάποιος και σας έλεγε να κάνετε ένα σχόλιο για την τελευταία νύχτα του IDEAL, τι θα λέγατε;
Η τελευταία νύχτα, παιδιά, ήταν πάρα πολύ συγκινητική… Πρώτα από όλα, κάναμε
μεταμεσονύκτιες προβολές, όπου ερχόντουσαν συνέχεια 800 άτομα, επί ένα μήνα, δηλαδή
κάθε Σάββατο, μόνο και μόνο για να αποχαιρετήσουν την αίθουσα…
Όταν ήταν, δε, η τελευταία προβολή, ήταν πολύ συγκινητικό, γιατί πρώτη φορά είδα όλο το
κοινό, 800 άτομα, να στέκονται όρθιοι, συγκινημένοι και να χειροκροτούν τι; Όχι έναν
άνθρωπο, έναν ήρωα, έναν επιστήμονα… Μία αίθουσα! Και αυτό με συγκίνησε πολύ. Λέω
τόσο πολύ την αγαπήσανε αυτή την αίθουσα;
Ήταν δηλαδή σαν να χειροκροτούν κάτι έμψυχο;
Σαν κάτι έμψυχο… Η οθόνη 150 τετραγωνικά μου φάνηκε σαν να δάκρυσε… Οι
τοιχογραφίες σαν να με αποχαιρετούσανε… Έπαθα έτσι ένα σοκ, αλλά τα έκανα όλα με τον
τρόπο που πίστευα και μπόρεσα…
Τοιχογραφίες μουσειακές επίσης…
Τοιχογραφίες καταπληκτικές, που έχουν φυλαχτεί, γιατί είναι από τη Σχολή Καλών Τεχνών,
από τον καθηγητή Άγγελο Αντωνόπουλο.
Διαλέξατε να κλείσετε τη βραδιά και να αποχαιρετήσετε το IDEAL με ένα συγκεκριμένο
τραγούδι, το My Way.
Με το My Way… Και ξέχασα να πω και για τα παιδιά μου που ήταν παρόντα και τα ανίψια
μου, ήρθαν όλοι… Ο γιος μου από τη Γερμανία, η κόρη μου από αλλού, τα ανίψια μου από
τον Καναδά και από τη Νέα Υόρκη. Δηλαδή μαζευτήκαμε όλοι οικογενειακά να
αποχαιρετήσουμε μια αίθουσα, η οποία εξωτερικά δεν θα πειραχτεί καθόλου γιατί είναι
διατηρητέα, ως έργο του Τσίλερ και όλες οι αλλαγές θα γίνουν αποκλειστικά και μόνο
εσωτερικά – μέσα.
Το My Way γιατί το επιλέξατε;
Το My Way… Γιατί έκανα ότι μπορούσα, αλλά ήταν υπεράνω των δυνάμεων μου να
παλέψω με όλους τους γίγαντες κι έτσι έκανα ότι μπορούσα με το δικό μου τρόπο…
