Λίγα λόγια για το έργο του.
Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος είναι Έλληνας στιχουργός, σεναριογράφος και μεταφραστής έργων. Σπούδασε Θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2004 διακρίθηκε στο διαγωνισμό ανάδειξης της Μικρής Άρκτου μαζί με τον Κωστή Τσίρκα και τη Νατάσσα Μποφίλιου. Στίχους του έχουν τραγουδήσει: η Νατάσσα Μποφίλιου, η Τανια Τσανακλίδου, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, η Γιώτα Νεγκα, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, η Άννα Βίσση, η Ηρώ και η Μαρίζα Ρίζου.
Έχει γράψει δύο παραστάσεις και ένα παιδικό θέατρο,ενώ έχει ασχοληθεί και με την μετάφραση πολλών έργων σε σκηνοθεσία πολλών καταξιωμένων Ελλήνων σκηνοθετών. Τέλος, το χειμώνα που μας έρχεται θα ανέβει στο Θέατρο Άλμα η νέα παράσταση του με τίτλο «Blue Train» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σουλεϊμάν.
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του
– Ήξερες από μικρός με τι θέλεις να ασχοληθείς;
Ήξερα από μικρός ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο. Ήταν δεδομένο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ο τρόπος έκφρασης που είχα ήταν να γράφω ιστορίες, οι οποίες όμως ιστορίες βασίζονταν σε διάλογο δεν ήταν αφηγηματικές.
–Πως επέλεξες το συγκεκριμένο αντικείμενο;
Στη θεατρολογια; Ήταν ότι πιο κοντινό μπορούσα να κάνω σε αυτό που ήθελα. Το μόνο που ήθελα ήταν να έχω αρκετό χρόνο για να μπορώ να βλέπω θέατρο και να διαβάζω, οπότε σκέφτηκα να πάω σε μια σχετική σχολή. Οι γονείς μου δεν τρελάθηκαν που πήγα να σπουδάσω Θεατρικές Σπουδές, όταν όμως άρχισα να βγάζω τα προς το ζην με το τραγούδι κυρίως, τότε χαλάρωσαν.
–Τι σημαινε για εσας εκείνη την περίοδο που ήταν τα πρώτα σας βήματα μια τέτοια διάκριση(Μικρή Άρκτος);
Ήταν το εισιτήριο μας όχι μόνο πρακτικά, αλλά και από άποψη αισθητικής και τρόπου δουλειάς. Γιατί ξεκινώντας από μικρή χειροποίητη εταιρεία και καλλιτεχνική ομάδα μάθαμε να είμαστε πιο καλομαθημένοι στο ποιο είναι το αίτημα μας και ποιο είναι αυτό που θέλουμε να πούμε. Υπήρχε ενθουσιασμός, αγάπη και ήμασταν απόλυτα ελεύθεροι. Ο Παρασκευάς Καρασούλος στήριζε απόλυτα το πως δουλεύουμε ως ομάδα και υπήρξε ο συμβουλατορας μας αφήνοντας μας ελεύθερους να κάνουμε αυτό που θέλουμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, όπου είχαν ξεκινήσει να βγαίνουν καλλιτέχνες από ριάλιτι.
–Πως έγινε η συνεργασία με τον Κώστα Τσίρκα;
Ο Κώστας ήταν ο βασικός λόγος που άρχισα να γράφω τραγούδια. Με έμαθε να αγαπάω την ελληνική μουσική, την οποία εγώ μισούσα μέχρι τότε. Γνωριστήκαμε μέσα από γνωστούς στα φοιτητικά εκείνα χρόνια. Αρχίσαμε να ακούμε ο ένας τις μουσικές του άλλου. Όταν έμαθε για την ακρόαση μου πρότεινε να γράψω στίχους και για αυτό του χρωστάω τα πάντα. Και βασικά τη γνωριμία μου με τη Νατασσα Μποφιλιου.
Για τον Θέμη Καραμουρατίδη
–Υπάρχει μουσική ζωή χωρίς τον Θέμη;
Ναι. Η αγάπη μας και η φιλία μας είναι τα βασικά που μας συνδέουν δεν είναι μόνο η μουσική. Όταν ακούω ένα ολοκληρωμένο τραγούδι, σκέφτομαι πρώτα ότι αυτό είναι ένα κομμάτι του Θέμη παρά αυτή είναι η μελωδία του.
–Τι είναι αυτό το μικρό μυστικό σας που σας κάνει εδώ και σχεδόν μια 20ετια να συνεργάζεστε άψογα;
Η απόλυτη ελευθερία. Κανείς δεν έχει μαρκάρει κανέναν για πάντα. Αν είχαμε απαγορεύσει στους εαυτούς μας να κάνουμε άλλες συνεργασίες τότε όλα θα είχαν τελειώσει αμέσως.
–Έχουν υπάρξει διαφωνίες μεταξύ σας σε επίπεδο δημιουργίας;
Ναι, στην αρχή αρχή. Λίγο πριν τις «Μέρες του Φωτός» , ήμασταν σε μια κατάσταση αδιεξόδου. Μετά τα «Εισητηρια Δίπλα» και το «Μέχρι το τέλος», ο Θέμης ήθελε να κάνει κάτι πιο λαϊκό, εγώ ήθελα κάτι πιο θεατραλε και η Νατασσα κάτι πιο εξωστρεφες. Δεν είχαμε καμία επικοινωνία για καιρό. Και μια μέρα που έχουμε βγει για φαγητό έτοιμοι να ανακοινώσουμε ότι θα δε θα συνεργαστούμε ξανά, τους δίνω τους στίχους που είχα γράψει από τη «Δεμένη» ,το «Συνέχεια στα όρια» και άλλα. Το επόμενο πρωί ο Θέμης μας κάλεσε και έπαιξε τα τέσσερα πρώτα τραγούδια του δίσκου. Ήταν ένα μάθημα για να αναγνωρίσουμε ότι μπορούμε να συνεργαζόμαστε και να συνυπαρχουμε σεβομενοι τις επιθυμίες του άλλου. Είμαστε τρεις τελείως διαφορετικοί άνθρωποι που ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.
Για τη Νατάσσα Μποφίλιου
–Πριν λίγο καιρό δήλωσες ερωτευμένος με τη Νατάσσα Μποφίλιου. Αυτός ο έρωτας είναι τόσο αληθινός όσο αποτυπώνεται δημιουργικά ή έχει να κάνει με το ποσο καλά συνεργάζεστε;
Η Νατάσσα είναι μια επικοινωνιακη μορφή των πραγμάτων που εγώ δε μπορώ να πω στην κανονική μου ζωή. Μπορει όλα αυτά να τα κάνει φως, να τα κάνει φλόγα και αλήθεια.Νιωθω ότι μέσα από τη φωνή της με γνωρίζω λίγο περισσότερο και αυτό είναι κάτι που της το χρωστάω.
–Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι μια από τις πιο πετυχημένες Ελληνίδες τραγουδίστριες της νέας γενιάς; τι πιστεύεις ότι την κάνει τόσο ξεχωριστή;
Η φωνή της αρχικά. Η ομορφιά της. Η προσωπικότητα της. Όταν την άκουσα πρώτη φορά είδα ένα πανέμορφο πλάσμα που αστραφτε, είχε άστρο. Είναι ένα κορίτσι που όταν τη δεις στη σκηνή είναι αστραφτερή. Είναι τίμια και αυθεντική.
Για το Θέατρο
–Πιστεύεις οτι μια ιστορία αποτυπώνεται καλύτερα και ευκολότερα σε ένα τραγούδι ή σε μια παράσταση;
Σε ένα τραγούδι. Είναι συμπυκνωμένο, δεν πρέπει να έχει κάποια δομή με εξέλιξη.
–Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι το Θέατρο έχει καταφέρει να αποκτήσει ξανά μια αίγλη και μια ουσία που με την αρχή του νέου αιώνα είχε χαθεί. Στα δικά σου τα μάτια το ελληνικό Θέατρο έχει το επίπεδο που του αξίζει;
Το ελληνικό Θέατρο είναι σπουδαίο. Με ένα εισιτήριο που είναι πραγματικά φτηνό, βλέπεις εξαιρετικούς ηθοποιούς και είναι ένα θέατρο πολύς καλής ποιότητας για ένα πληθυσμό που δεν αξίζει αυτή την ποιότητα.
–Ξέρω ότι σ’ αρέσει να ταξιδεύεις συχνά και να παρακολουθείς και παραστάσεις του εξωτερικού. Είναι οι ελληνικές παραστάσεις ικανές να φτάσουν στο επίπεδο του παγκόσμιου θεάτρου;
Όχι γιατί λείπουν τα χρήματα. Είναι μια τέχνη που απαιτεί το χρήμα. Με ένα ανύπαρκτο Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο δε βοηθάει καθόλου, το επίπεδο είναι είναι εξαιρετικά υψηλό.
Για τη μετάφραση και το παιδικό θέατρο
–Πέρα από τη δημιουργία στο θέατρο έχεις ασχοληθεί και με τη μετάφραση κειμένων. Πόσο δύσκολο είναι για ένα δημιουργό να προσπαθήσει να αποδώσει ένα κείμενο ενός άλλους δημιουργού;
Αρχικά είναι ότι πιο ξεκούραστο μπορώ να κάνω. Το γεγονός ότι κάποιος μου εμπιστεύεται ένα έργο, το οποίο παλαιότερα θαύμαζα και γίνομαι κομμάτι της ιστορίας αυτού, είναι ότι πιο γοητευτικό μπορεί να μου συμβεί.
–Το παιδικό θέατρο μπήκε πρόσφατα στη ζωή σου και αυτό. Είναι πράγματι τα παιδιά οι πιο αυστηροί κριτές;
Ναι τα φοβάμαι πολύ. Τα τρέμω. Έχει κάτι σπουδαίο το να δουλεύεις για τα παιδιά. Και μόνο η σκέψη ότι αυτό που έχεις δημιουργήσει μπορεί να είναι το ερέθισμα για κάποιο παιδί να αγαπήσει το θέατρο είναι άκρως συγκινητικό.
–Θα το επιχειρούσες ξανά;
Με τις κατάλληλες συνθήκες θα έκανα τα πάντα ξανά.
Για την Απλή Μετάβαση
–Ξεκίνησε το 2019 για δέκα παραστάσεις, συνέχισε το 2023 για οκτώ παραστάσεις και έφτασε να παίζεται σχεδόν εφτά μήνες. Ποιο πιστεύεις ήταν το συστατικό που έκανε αυτή την παράσταση τόσο αγαπητή στο κοινό;
Όταν συλλάβαμε την ιδέα με ένα μαγικό τρόπο όλοι οι εγωισμοι μας χανόντουσαν. Όλοι όσοι δημιουργήσαμε αυτή την παράσταση νιώσαμε να μας συνδέει μια συγγένεια. Ψάχναμε όλοι το που πηγαίνουμε. Και βασικά είχαμε ένα ΜΑΖΙ να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας. Ήταν το βασικότερο συστατικό της επιτυχίας.
–Ξέρω ότι τα έργα σου και τα μουσικά και τα θεατρικά βασίζονται σε μεγάλα κομμάτια στη ζωή σου. Ήταν η απλή μετάβαση ένα κομμάτι της προσωπικής σου διαδρομής;
Εγώ δε θα έφευγα ποτέ στο εξωτερικό. Θα έμενα τελευταίος σε μια άδεια χώρα. Ωστόσο για να γράψω αυτό το έργο αναγκάστηκα να μπω στο ρόλο και των οκτώ παιδιών και να νιώσω πως είναι να φεύγεις και να τα αφήνεις όλα.
–Πως ήταν η συνεργασία σου με το Μίνω Θεοχάρη;
Αρχικά με το Μίνω έχουμε κοινή πορεία, γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά. Ήταν πάντα παράλληλες οι διαδρομές μας. Η πρόταση για την Απλή Μετάβαση ήρθε από τη Μαρίζα Ριζου και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν κάτι με σκηνοθέτη τον Μίνω. Εκείνοι ήθελαν να κάνουν κάτι έτοιμο και τους είπα γιατί να μην ετοιμάσουμε κάτι δικό μας; Και έτσι ξεκίνησε η ιδέα.
–Μαρίζα Κωνσταντίνος, Χαρά, Γιάννης, Βασίλης, Κωνσταντίνος, Αντιγόνη και Πεγκυ. Πες μας τι κάνει αυτά τα παιδιά τόσο ξεχωριστά στα μάτια σου;
Για τη Μαρίζα Ρίζου: Είναι ένα βαθιά ειλικρινές πλάσμα και ταλαντούχα. Μου έκανε ένα τεράστιο δώρο,καθώς στην αρχή δεν ήθελε να πει καθόλου πρόζα. Μετά την πρώτη ακρόαση άλλαξε αμέσως η άποψη της και λάτρεψε το ρόλο της Λένας.
Για τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη: Ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει το θέατρο. Έχει έναν εξαιρετικό τρόπο σκέψης και το βασικό χαρακτηριστικό του είναι η ήρεμη δύναμη.
Για την Πέγκυ Μανωλά: Στην ακρόαση για το ρόλο της Νεφέλης ήρθαν πολλά νέα κορίτσια. Έρχεται λοιπόν αυτό το 15χρονο τότε κορίτσι, άνοιξε το στόμα του και έβγαλε αυτή τη φωνάρα. Είναι ένα γλυκό πλάσμα, το οποίο δέθηκε άμεσα με την ομάδα.
Για τη Χαρά Κεφαλά: Ήταν το ένα και μοναδικό προαπαιτούμενο που ζήτησα από τα παιδιά για να γίνει αυτή η παράσταση. Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν. Είναι εργάτρια πραγματική του θεάτρου. Απέδειξε σε όλους ότι είναι ένα υπερόπλο και αξίζει να είναι πρώτο όνομα.
Για τον Κωνσταντίνο Γαβαλά:Ο Κωνσταντίνος δούλευε στο εξωτερικό όταν είχε φύγει γιατί ήταν απογοητευμενος από το θέατρο. Η παράσταση ήταν η αφορμή να γυρίσει, να παντρευτεί,να κάνει το γιο του και να κάνει αυτή την επιτυχία.
Για την Αντιγόνη Ψυχράμη: Ήταν το πρώτο πλάσμα που μας ήρθε στο μυαλό για να αντικαταστήσει τη Μαρία Διακοπαναγιώτου,ως ο πρώτος σίφουνας που ξέρουμε. Είναι ένα εξαιρετικά ταλαντούχο πλάσμα και έφερε πραγματικά καλή ενέργεια στην παράσταση.
-Για το Βασίλη Μηλιώνη: Ένα πολύ λαμπερό πλάσμα και εξαιρετικός τραγουδιστής. Αυτό που έκλεψε τις εντυπώσεις είναι η ευγένεια και το ήθος του αλλά και το ποσό διαβασμένος ήταν πάντα.
Για το Γιάννη Καπελέρη: Η πρώτη ερώτηση που έκανα στα παιδιά ήταν τραγουδάει ο Καπελερης; Έχει όλα τα ταλέντα του κόσμου αλλά δε θα στα σερβίρει στο πιάτο. Κλήθηκε να αντικαταστήσει ένα ρόλο που δεν ήταν γραμμένος για εκείνον και έφερε έναν άλλο αέρα στην παράσταση.
–Δε μπορώ να μη σε ρωτήσω, ποιο από όλα τα τραγούδια είναι το δικό σου αγαπημένο;
Το «Εν Δελφοίς» είναι ένα statement, ότι καταφέραμε να βάλουμε αυτό το τραγούδι στο Εθνικό Θέατρο.
–Υπάρχει τελικά απλή μετάβαση;
Αν κλείσεις μόνο ένα εισιτήριο και δε γυρίσεις πίσω. Μόνο έτσι. Καμία μετάβαση δεν είναι απλή. Εκτός αν αποφασίσεις να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να κάνει μια νέα αρχή.
Για τη σχέση μουσικής και πολιτικής
–Σε τι βαθμό συνδέονται αυτές οι λέξεις στα δικά σου μάτια;
Στον απόλυτο. Διότι οτιδήποτε διαμορφώνει κοινωνική σκέψη και αισθητική είναι πολιτική. Η μουσική το κάνει αυτό ή θα έπρεπε να το κάνει αυτό.
–Χρωστάει η μουσική και οι στίχοι της να δημιουργούν τροφή για σκέψη στο κοινό όσων αφορά πολιτικά και κοινωνικά θέματα;
Όχι δεν είναι αυτοσκοπός. Μπορείς να απευθύνεσαι μόνο στο συναίσθημα. Με τον τρόπο που εγώ βλέπω τον κόσμο, θέλω η τέχνη με την ίδιο τρόπο που με χαϊδεύει να μου τραβάει και το μανίκι.
–Θα ασχολιόσουν ποτέ ενεργά με την πολιτική στο μέλλον;
Καθόλου. Είναι ένα τεράστιο ψέμα. Και στο λέει ο άνθρωπος που λατρεύει το θέατρο. Είναι κάτι που δε με ενδιαφέρει καθόλου.
Τα επόμενα βήματα
–Το νέο άλμπουμ σου με τα παιδιά κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν. Τι σημαίνει για σένα αυτό το νέο ταξίδι με τη Νατασσα και το Θέμη;
Ανανέωση των γαμήλιων όρκων μας με το Θέμη και τη Νατάσσα. Βρεθήκαμε πέρυσι και είπαμε αγαπιόμαστε ακόμη ή ήρθε η ώρα για διαζύγιο. Ε και ακόμη μια φορά επιβεβαιωθηκε ότι με αυτούς του δύο ανθρώπους θέλω να ζήσω αυτό το νέο κύκλο τραγουδιών,τρία χρόνια μετά την «Εποχή του θερισμού». Ένα δίσκο πολύ πιο εξωστρεφή, πιο φλογερό και οργισμένο.
–Φέτος στο Vox κάνατε και πάλι με τα παιδιά κάτι τελείως διαφορετικό. Πιστεύεις θα ηρεμήσετε ποτέ;
Μόνο όταν πεθάνουμε. Η παράσταση αυτή ήταν μια εξαιρετική καταγραφή αυτών που ονειρευόμαστε. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι.
–Ο νέος δίσκος με τον Πάνο Μουζουρακη ήδη κάνει μια πολύ δυνατή εκκίνηση. Σε φόβισε καθόλου αυτή η μετάβαση από τη Νατάσσα σε έναν άντρα καλλιτέχνη;
Όχι με ξεκούρασε πολύ. Γιατί αν δε μου έβγαινε ένα τραγούδι για τον έναν πήγαινα στον κόσμο του άλλου. Είναι τεράστια χαρά που βρεθήκαμε με τον Πάνο. Είναι από τους τραγουδιστές της γενιάς μας, που εγώ αγαπώ περισσότερο. Ο δίσκος αυτός ήταν και για εκείνον σε μια πολύ καλή φάση της ζωής του.
–Γεράσιμε θα έγραφες ποτέ βιβλιο;
Θέλει πολλή υπομονή το βιβλίο. Δεν το έχω ζηλέψει. Είμαι πολύ ικανοποιημένος για αυτό που έχω καταφέρει στο τραγούδι και στο θέατρο.
