Μετά από τις πολύχρωμες στολές που μεταμφίεσαν την καθημερινότητα μας και τα χαμόγελα που ξεπήδησαν μέσα από αστείους αποκριάτικους χαρακτήρες, η φετινή αποκριά μάς αποχαιρέτησε δίνοντας την θέση της για ακόμα μια χρονιά στην Μεγάλη Σαρακοστή. Μια αποχή τόσο σωματική, απο τα αρτύσιμα έδεσματα, όσο και πνευματική, από τον κακό και πονηρό λογισμό. Το θέμα είναι γιατί τη λέμε σαρακοστή και από πού πήρε το όνομά της αυτή η περίοδος κάθαρσης;
Την Σαρακοστή όλοι μας λίγο πολύ την έχουμε στο μυαλό μας ως την κυρά- Σαρακοστή με το σταυρό στο χέρι ως ένδειξη προσευχής, χωρις στόμα λόγω νηστείας και με τα εφτά πόδια που αντιστοιχούν στις εφτά εβδομάδες που μεσολαβούν μέχρι την ολοκλήρωση της νηστείας. Μια νόστιμη εικόνα που παραπέμπει σε μια εθιμοτυπική διαδικασία των παλαιότερων χρόνων.
Η έννοια όμως της νηστείας έχει ένα βαθύτερο νόημα περα από τον συγκεκριμένο συμβολισμό.
Η νηστεία προέρχεται από το πρόθυμα νή και εσθίω που σημαίνει η θελημένη ή μη αποχή από την κατάλυση οίνου, ελαίου, ιχθύος και κρέατος. Η διαδικασία όμως της νηστείας αρχίζει πολύ παλιότερα, από τον 4ο αιώνα για θρησκευτικούς λόγους έχοντας ως πηγή έναρξης απο τον δυτικό χριστιανισμό.
Συγκεκριμένα η σαρακοστή είναι η μακροβιότερη νηστεία όλων των εποχών καθώς παραπέμπει σε ένα διάστημα σαράντα ημερών που συνοδεύεται από αποφυγή κάθε είδους ηδονής, είτε σωματικής είτε πνευματικής, και προετοιμάζει του ορθόδοξους Χριστιανούς για το άγιο Πάσχα. Ένα οδοιπορικό που ξεκινάει με την προδοσία και τη σύλληψη, συνεχίζεται με τα φρικτά βασανιστήρια και καταλήγει στη σταύρωση και το θάνατο του Χριστού.
Ο κάθε πιστός, μπαίνοντας σε μια δοκιμασία αντοχής και αυτοσυγκράτησης, κουβαλάει το δικό του σταυρό και με προσμονή την Ανάσταση, το μεγάλο Σάββατο βιώνει την Λύτρωση και την κάθαρση σε όλο της το μεγαλείο. Σύμφωνα με την καινή διαθήκη, κατά Ματθαίον ευαγγέλιον, κεφάλαιο 6 στίχοι 16-18, αναφέρει ότι όταν νηστεύουμε δεν πρέπει να φαινόμαστε σκυθρωποί για να μην δείχνουμε στους άλλους την νηστεία μας. Αντιθέτως, πρέπει να περιποιούμαστε τους εαυτούς μας εφόσον η νηστεία είναι μια εσωτερική διεργασία. Ίσως μάλιστα αυτή η ταπεινοφροσύνη να είναι και η δεύτερη σημασία της νηστείας, πέραν της ευγνωμοσύνης για όλα όσα έχουμε και δεν εκτιμάμε. Διότι όπως είπε και ο Ιησούς, όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνεται θα εξυψωθεί.
