Περιμένοντας όλοι τα καρναβάλια, τις περούκες, τις στολές και τις σερπαντίνες ώστε να ξεχυθούμε στους δρόμους για ξέφρενα γλέντια, λίγοι θα είναι εκείνοι που θα ξέρουν την πραγματική έννοια των Αποκριών. Η λέξη απόκριες κάθε αυτού είναι από την βυζαντινή λέξη Αποκρεώ που σημαίνει αποχή από το κρέας, όπου είναι στην ουσία οι τρεις εβδομάδες πριν την Καθαρά Δευτέρα ώστε να να υποδεχτούμε την Σαρακοστή και έπειτα το Πάσχα. 
Η πιο μεγάλη και αυστηρή νηστεία της θρησκείας μας είναι η σαρακοστιανή. Ξεκινάει από την Καθαρά Δευτέρα όπου φέτος πέφτει στις 18 Μαρτίου και τελειώνει την ημέρα του Πάσχα όπου αντίστοιχα φέτος είναι στις 5 Μαΐου. Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι διαρκεί 40 μέρες όπως αντίστοιχα είναι και το όνομα της όμως στην πραγματικότητα είναι 48! Τι άραγε μπορούμε να φάμε όμως στην σαρακοστιανή νηστεία;
- Όσπρια ( φασολάκια, φακές, αρακά κλπ)
- Δημητριακά (σιτάρι, ψωμί , κριτσίνια κλπ)
- Ρύζι – Μακαρόνια
- Νηστίσιμα γλυκά ( χαλβάς, γλυκά χωρίς λάδι και αυγό)
- Φρούτα – Λαχανικά
- Ξηρούς καρπούς (αμύγδαλα , καρύδια κλπ)
- Θαλασσινά (καλαμαράκια, θράψαλα, χταπόδι, γαρίδες κλπ)
Το ελαιόλαδο και το κρασί επιτρέπονται καθόλη την νηστεία εκτός από τις Τετάρτες και τις Παρασκευές καθώς και το Μεγάλο Σάββατο, ενώ αντίστοιχα μπορούμε να φάμε ψάρι την 25η Μαρτίου και την Κυριακή των Βαΐων.
Ένα από τα γνωστότερα μάλιστα έθιμα που μάθαμε από τα σχολεία μας και από τους παππούδες μας είναι το παλιό έθιμο της Κυρά Σαρακοστής. Χρησίμευε για να μπορούμε να μετράμε τις μέρες της νηστείας με τα 7 της πόδια , από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Μεγάλη Εβδομάδα. Η μορφή που οι περισσότεροι την γνωρίζουμε είναι μια χάρτινη ζωγραφιά, χρωματισμένη από παιδικά χεράκια, με σταυρωμένα χέρια συμβολίζοντας την προσευχή, με ένα σταυρό συμβολίζοντας την εκκλησία καθώς και χωρίς στόμα συμβολίζοντας την νηστεία. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, το έθιμο είναι να κόβεται το κάθε χάρτινο ποδαράκι με το πρώτο να κόβεται το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα και το τελευταίο το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Σε πολλά σημεία της Ελλάδας μάλιστα κυρίως σε χωριά, το τελευταίο ποδαράκι του Μεγάλου Σαββάτου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή στο τσούρεκι της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι.
